Tripurarahasja
Tripurarahasja (trl. tripurārahasya, również znany jako Haritajanasanhita) – traktat hinduistyczny z tradycji tantryzmu. Współcześnie Tripurarahasję stosował w swoim nauczaniu tamilski święty Ramana Maharszi[1]. Powstanie utworu datuje się na XII–XVII wiek[2]. Zawiera 6 tys. sutr w 50 rozdziałach.
Autorstwo przypisuje się Paraśuramie, który był uczniem Dattatreji i mistrzem (guru) Sumedhy Haritajany. Ten ostatni tekst upowszechnił. Niektórzy przypisują autorstwo, za podaniami tradycji, Dattatreji[1].
Budowa edytuj
Tripurarahasja podzielona została na trzy części:
- mahathmjakanda
- dźńanakanda
- ćarjakanda
Pierwsza część zawiera 6687 ślok, druga 2163 slok, natomiast trzecia 3000 ślok[3].
Treść edytuj
Zawartość Tripurarahasji stanowi dialog pomiędzy wieszczem Naradą a Haritajaną lub Parasuramą a Dattarteją Występujące w tytule utworu słowo Tripura to skrócone imię bogini Tripurasundari, centralnej postaci kultu śaktyjskiego nurtu śriwidja. Bogini opisywana jest w dziele jako dwunastoramienna, dziesięciolica, trójoka i szczególnie piękna[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Tripurarahasja. W: Georg Feuerstein: Joga – Encyklopedia. Maria Kużniak (tłum.). Wyd. 1. Poznań: Wydawnictwo BRAMA, 2004, s. 309. ISBN 83-914652-5-X.
- ↑ Antonio Rigopoulos: Dattatreya. The Immortal Guru, Yogin, and Avatara. A study of the transformative and inclusive Character of a Multi-Faced hindu Deity. Wyd. 1. Delhi: Sat Guru Publications, 2000, s. 169, seria: Sri Garib Das Oriental series no. 253. ISBN 81-7030-673-6. (ang.).
- ↑ The TripurA-rahasya. W: Antonio Rigopoulos: Dattatreya. The Immortal Guru, Yogin, and Avatara. A study of the transformative and inclusive Character of a Multi-Faced hindu Deity. Wyd. 1. Delhi: Sat Guru Publications, 2000, s. 170, seria: Sri Garib Das Oriental series no. 253. ISBN 81-7030-673-6. (ang.).
- ↑ Swami Harshananda: A Concise Encyclopeaedia of Hinduism. Wyd. 1. T. 3: R – Z. Bangalore: Ramakrishna Math, April 2008, s. 412. ISBN 978-81-7907-057-4. (ang.).