Hernik (forma żeńska: Hernik, liczba mnoga: Hernik) – polskie nazwisko notowane od 1387 roku[1].

Etymologia nazwiska

edytuj

Prawdopodobnie od staropolskiego harny, herny (zarozumiały, dumny)[1], możliwe że od śląskiego herniggórnik[2] (w tej formie notowane w 1387 roku[3]).

Demografia

edytuj

Na początku lat 90. XX wieku w Polsce mieszkało 2000 osób o tym nazwisku, najwięcej w dawnym województwie: radomskim – 896, bielskim – 215 i warszawskim – 211[4]. W 2014 roku mieszkało w Polsce około 2100 osób o nazwisku Hernik, najwięcej w Radomiu i jego okolicach oraz w Cieszynie[5].

Znani przedstawiciele

edytuj
  • Ewa Zajączkowska-Hernik (ur. 1990) – polska polityczka, historyczka i dziennikarka,
  • Teresa Hernik (ur. 1956) – polska działaczka społeczna, naczelniczka Związku Harcerstwa Polskiego.

Przypisy

edytuj
  1. a b Kazimierz Rymut: Nazwiska Polaków • Słownik historyczno-etymologiczny. T. I. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1999, s. 298.
  2. Aleksandra Cieślikowa: Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. VII. Kraków: Wydawnictwo Naukowe DWN, 2002, s. 256.
  3. Witold Taszycki: Słownik staropolskich nazw osobowych. T. IV. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1974-1976, s. 297.
  4. Kazimierz Rymut: Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych. T. IV. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1993, s. 107.
  5. moikrewni.pl [dostęp 2014-04-04].