Hołubica (ukr. Голубиця) – wieś na Ukrainie w rejonie brodzkim należącym do obwodu lwowskiego.

Hołubica
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

brodzki

Powierzchnia

2,422 km²

Populacja 
• liczba ludności


897

Nr kierunkowy

+380 3266

Kod pocztowy

80663

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Hołubica”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Hołubica”
Ziemia49°55′09″N 25°09′53″E/49,919167 25,164722

Położenie i historia edytuj

Na podstawie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich: Hołubica to wieś w powiecie brodzkim nad rzeką Seret, 5 km na północny zachód od Pieniak (...) Wieś ta należała w 1687 roku do króla Jana III Sobieskiego, który cerkiew tutejszą z dworzyskiem parochialnem oddał bazylianom podhoreckim, aktem fundacyi d. Złoczów, 15 października 1687.[1].

Synopsis klasztoru podhoreckiego zawiera wiadomości o tym, że od 21 kwietnia do 24 sierpnia 1692 roku ikona Najświętszej Marii Panny z cerkwi hołubickiej płakała a świeczki pod nią paliły się przez nikogo nie zapalane.

Obraz preczystoj dziewy slozami rewnymi płakaw, świczki nikim nie zapaljuwani, po dekilka raziw pry cij swiatyj ikony zahorjałysia. Bahato nedużych ludej, szczo z wiroju prychodyły do cioho obrazu, widpowidno do swoho prochanija wid riznomantnych neduh i strastej tut zcyljałysia.

Ikona została ogłoszona cudowną i wkrótce przeniesiono ją do Podhorzec[2]. Właścicielem dóbr ziemskich Hołubica był m.in. hrabia Włodzimierz Dzieduszycki[3].

Monstrancja z Huty Pieniackiej edytuj

W roku 2013, w dniu 421 rocznicy cudu ikony Matki Boskiej Hołubickiej administrator greckokatolickiej parafii pod wezwaniem Narodzenia NMP w Hołubicy, Jarosław Bordiuch przekazał pochodzącą ze zgliszcz Huty Pieniackiej monstrancję członkom polskiego stowarzyszenia "Huta Pieniacka". W ten sposób postanowił zaakcentować, że Ukraińcy i Polacy powinni pamiętać o tym, jak było przed wojną:

Chcemy pokazać, że wcześniej było porozumienie między Polakami z Huty Pieniackiej a Ukraińcami. Oni obchodzili razem święta. I my chcemy odrodzić pamięć, że nie wszystko układało się źle.

W uroczystości wzięło udział ponad stu mieszkańców pobliskich wsi i około kilkudziesięciu Polaków z Polski i ze Lwowa[4][5].

Przypisy edytuj

  1. Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III. Warszawa: 1880–1902, s. 113.
  2. Підгорецька Ікона Матері Божої (XVI ст.), Strona oo. Bazylianów św. Jozafata
  3. Maurycy Dzieduszycki: Kronika domowa Dzieduszyckich. Lwów : Drukarnia Zakładu narodowego im. Ossolińskich, 1865, s. 455.
  4. Ukraina: Uroczystości w Hucie Pieniackiej Interia.pl, 25 sierpnia 2013
  5. Wiadomość z 2013-08-27. ekai.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-13)]. na stronie KAI

Linki zewnętrzne edytuj