Idčianske sedlo (954 m n.p.m.) – przełęcz w głównym grzbiecie Gór Wołowskich w Rudawach Słowackich, w Karpatach Zachodnich, na Słowacji.

Idčianske sedlo
Państwo

 Słowacja

Kraj

 koszycki

Wysokość

954 m n.p.m.

Pasmo

Volovské vrchy,
Rudawy Słowackie

Położenie na mapie kraju koszyckiego
Mapa konturowa kraju koszyckiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Idčianske sedlo”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Idčianske sedlo”
Ziemia48°45′49″N 21°01′50″E/48,763611 21,030556

Położenie

edytuj

Leży w głównym grzbiecie Pasma Kojszowskiej Hali, pomiędzy szerokim, płaskim wzniesieniem (1065 m n.p.m.) którym wrasta w ten grzbiet od północy Okrúhla na północnym zachodzie a podobnym wzniesieniem (1054 m n.p.m.) na południowym wschodzie.

Charakterystyka

edytuj

Siodło przełęczy szerokie, zrównane. Grzbiet łagodnie podnosi się od niej ku obu wymienionym wyżej wzniesieniom. Ku północnemu wschodowi strome, zalesione stoki przełęczy opadają ku dolinkom źródłowych dopływów potoku Opátka. Stoki opadające ku południowemu zachodowi, mniej strome i słabiej zalesione, schodzą ku dolince lewobrzeżnego dopływu rzeki Idy. Na przełęczy żelazny krzyż.

W przeszłości siodło przełęczy i jej południowe stoki pokrywały rozległe górskie łąki, wykorzystywane jako pastwiska i łąki kośne (słow. Zlatoidčianske lúky). Gdy w latach 60.–70. XX wieku przestały być wykorzystywane gospodarczo zaczęły zarastać wrzosem i borówczyskami, a następnie drzewami.

W XVIII i XIX w. przez przełęcz szła uczęszczana droga górnicza (słow. banská cesta), którą wożono wydobywaną w Złotej Idce rudę miedzi do niewielkich hut, działających w Opátce, po drugiej stronie grzbietu.

Turystyka

edytuj

Przełęcz jest ważnym i ruchliwym węzłem znakowanych szlaków turystycznych. Grzbietem przez przełęcz biegną czerwone   znaki dalekobieżnego szlaku pn. Cesta hrdinov SNP. Przez przełęcz prowadzą znaki niebieskie   ze Złotej Idki do Opátki oraz żółte   ze Złotej Idki do Kojšova. Przed nastaniem ery wyciągów narciarskich łąki pod przełęczą były znane jako interesujące tereny narciarskie.

Bibliografia

edytuj
  • Ďurček Jozef a kolektív: Slovenské rudohorie. Volovské vrchy a Čierna hora. Turistický sprievodca ČSSR č. 30, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1988;
  • Volovské vrchy - Košice, Turistická mapa 1:50 000, 3 wydanie, wyd. VKÚ Harmanec 2005, ISBN 80-8042-317-2.