Ignacy Sznajderman
Ignacy Icchok Sznajderman (ur. 1896, zm. 1942 w Warszawie) – polski lekarz neurolog pochodzenia żydowskiego.
 I. Sznajderman | |
| Data urodzenia |
1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1942 |
| Zawód, zajęcie |
lekarz neurolog |
Życiorys edytuj
W 1924 otrzymał dyplom lekarza na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Od 17 września 1926 do 1 marca 1928 praktykował w Klinice Neurologicznej Uniwersytetu Warszawskiego u Kazimierza Orzechowskiego. Następnie kilka lat pracował jako asystent na oddziale neurologicznym Ludwika Bregmana w Szpitalu na Czystem. Był członkiem Warszawskiego Towarzystwa Neurologicznego i brał czynny udział w jego działalności, przedstawiając m.in. ciekawe przypadki neurologiczne na spotkaniach.
Zginął wraz z najmłodszym synem podczas wielkiej akcji deportacyjnej w getcie warszawskim[1].
Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie[2].
Życie prywatne edytuj
Miał żonę Amelię z domu Rozenberg, starszy syn Marek (ur. 1929) pozostawił wspomnienia z czasu okupacji[3][4]. Jego wnuczką jest Monika Sznajderman.
Przypisy edytuj
- ↑ Louis Falstein: The Martyrdom of Jewish Physicians in Poland. Exposition Press, 1964
- ↑ Symboliczny grób Ignacego Sznajdermana w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
- ↑ Marek Sznajderman, [w:] The Last Eyewitnesses: Children of the Holocaust Speak, Northwestern University Press, 1998 ISBN 0-8101-1511-5
- ↑ Dzieci Holocaustu mówią. Vol. 3, red. Katarzyna Meloch, Halina Szostkiewicz (red.) Nakł. Stowarzyszenia "Dzieci Holocaustu" w Polsce, 2001
Bibliografia edytuj
- Eufemiusz Herman: Neurolodzy polscy. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1958, s. 425–426.
- Eufemiusz Herman: Historia neurologii polskiej. Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1975, s. 268.