Indywidualny zestaw samochodowy IZS
Indywidualny zestaw samochodowy IZS – polski zestaw do prowadzenia zabiegów specjalnych, odkażania, dezynfekcji i dezaktywacji sprzętu wojskowego.
Opis
edytujIndywidualny zestaw samochodowy IZS wprowadzony został do wyposażenia jednostek Wojska Polskiego w 1960. Był przyrządem przeznaczonym do odkażania i dezaktywacji pojazdów mechanicznych oraz uzbrojenia i sprzętu bojowego holowanego lub przewożonego na tych pojazdach[1]. Mógł pracować w dwóch wariantach: eżektorowym i wyporowym. Eżektorowy wariant pracy realizowany był w pojazdach mechanicznych wyposażonych w sprężarkę. Wyporowy wariant pracy stosowany był w pozostałych przypadkach prowadzenia zabiegów specjalnych. Podstawowym wariantem pracy przyrządu IZS jest wariant eżektorowy. Dla zapewnienia pracy przyrządu w tym wariancie niezbędna jest sprężarka powietrza o wydajności od 7 do 10 m³/godz. (przy odkażaniu) do 200 – 250 dm³/godz. (przy dezaktywacji). Wykorzystuje się do tego celu pompkę samochodową lub parę „tłok-cylinder", wyłączoną z pracy kilkucylindrowego silnika spalinowego.
Do likwidacji skażeń chemicznych stosuje się pakiety podchlorynu wapnia PChW-04 (400 g) lub uniwersalnego odkażalnika proszkowego UOP, natomiast do likwidacji skażeń promieniotwórczych – pakiety SF-M 006 (60 g). Do roztworu roboczego dodaje się również koncentrat-inhibitor korozji w postaci pakietu P-710/200 (200 g)[2].
Oprzyrządowanie
edytujPrzyrząd składa się z zestawu elementów do zasysania i podawania roztworów roboczych na odkażane i dezaktywowane powierzchnie, przechowywanych w stalowej skrzynce, wyposażonej w odpowiednie uchwyty do ich mocowania oraz kanistra – zbiornika na roztwory odkażające[1].
- prądownica
- wąż ssawno-tłoczny
- węże powietrzne
- zamknięcie kanistra
- dwustronny zawór zwrotny i obejma kanistra.
Elementami pomocniczymi są[1]:
- zwijadła na węże
- wieszak kanistra
- klucz i części zapasowe.
| Dane techniczne zestawu[3] | |
|---|---|
| masa | 14 kg |
| wymiary | 520x205x140 mm |
| pojemność robocza zbiornika | 18 dm³ |
| zużycie roztworu przy ciśnieniu powietrza | 1 dm³/min |
| wysokość zassania roztworu przy użyciu eżektora | 1,5 m |
| zużycie roztworu przy wykorzystaniu eżektora | 1,5-2 dm3/min |
| czas przygotowania do pracy | ~ 12 min |
| czas likwidacji skażeń prowadzonej przez 2 żołnierzy | 30–60 min |
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Nowak 2001 ↓, s. 96.
- ↑ Maciejewska-Miedziak, Miedziak i Stankiewicz 2023 ↓, s. 60.
- ↑ Maciejewska-Miedziak, Miedziak i Stankiewicz 2023 ↓, s. 61.
Bibliografia
edytuj- Agnieszka Maciejewska-Miedziak, Jacek Miedziak, Mirosław Stankiewicz: Realizacja obrony przed bronią masowego rażenia w działaniach bojowych (batalion, kompania, pluton). Wrocław: Akademia Wojsk Lądowych im. gen. Tadeusza Kościuszki, 2023. ISBN 978-83-66299-59-7.
- Ireneusz Nowak: Wybrane problemy historii polskiej techniki wojskowej XX wieku. Sprzęt i środki wojsk chemicznych. T. 2. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-81-6.