Józef de Pinia Pini (ur. 1825 w Mediolanie[1], zm. 1893[2]) – podpułkownik wojsk polskich w czasie powstania styczniowego w 1863 r.

Nagrobek Józefa Pini na Cmentarzu Łyczakowskim

Uchodził za człowieka wykształconego, posiadającego wiedzę militarną. Wcześniej walczył w stopniu kapitana w formacjach Legionów Polskich na Węgrzech w latach 1848-1849. Zaliczano go tam do najlepszych oficerów. Od wiosny do lipca 1863 r. był powstańczym naczelnikiem wojennym 3 powiatów: sieradzkiego, piotrkowskiego i wieluńskiego. W dniu 19 lipca zmienił go na tym stanowisku płk Franciszek Kopernicki, a Pini został szefem sztabu w brygadzie kawalerii gen. Edmunda Taczanowskiego. Był zdolnym organizatorem. Sprowadzał broń, głównie z Wrocławia. Organizował oddziały powstańcze. Dzięki jego staraniom powstały oddziały np. rtm. Władysława Rembowskiego i płk. Antoniego Korotyńskiego. Kontynuował prace płk. Bronisława Rudzkiego.

Uzbroił, umundurował i wyposażył szwadrony brygady gen. Edmunda Taczanowskiego, które organizował w oparciu o powiaty województwa kaliskiego. Uregulował wzajemny stosunek władz powstańczych: wojskowych i cywilnych, ustanowił powstańcze sądy i przy ich pomocy utrzymywał w lojalności wobec powstańczego rządu urzędników i zwykłych obywateli (np. Siemiątkowski - dziedzic Biskupic został ukarany za sprzedanie, wbrew zakazowi, Rosjanom kilku stogów siana).

Po klęsce oddziałów gen. E. Taczanowskiego na polach Nieznanic i Kruszyny, Pini wyjechał za granicę.

Jego grób znajduje się na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[2], natomiast symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Starym w Kielcach[3].

Przypisy edytuj

  1. Jerzy Kowalczyk: Kielce - Cmentarz Stary - cz. 5 kwatery od 13 do 18. 2010-05-08. [dostęp 2011-10-13]. (pol.).
  2. a b przewodnik po cmentarzu Łyczakowskim [online], www.lwow.home.pl [dostęp 2017-01-06].
  3. Sowa, Cmentarium - Spis zmarłych pochowanych na Cmentarzu Starym w Kielcach [online], sowa.website.pl [dostęp 2017-01-06].