Język askopan
Język askopan, także eivo[1][2] – język papuaski używany przez grupę ludności w prowincji Bougainville w Papui-Nowej Gwinei. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 5 tys. osób[1].
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
5 tys. (2000)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | eiv | ||
| IETF | eiv | ||
| Glottolog | asko1238 | ||
| Ethnologue | eiv | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Należy do rodziny języków północnej Bougainville[1][2][3]. Sami użytkownicy wyróżniają trzy dość odrębne dialekty[4].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Askopan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Askopan. Glottolog 4.6. [dostęp 2024-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-30)]. (ang.).
- ↑ Stebbins, Evans i Terrill 2018 ↓, s. 818.
- ↑ Stebbins, Evans i Terrill 2018 ↓, s. 820.
Bibliografia
edytuj- Tonya Stebbins, Bethwyn Evans, Angela Terrill: The Papuan languages of Island Melanesia. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 775–894, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-007. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).