Język banaro (banar, banara), także waranjęzyk papuaski z prowincji Sepik Wschodni w Papui-Nowej Gwinei[1]. Według danych z 1991 r. posługuje się nim 2480 osób[2].

Banaro
Obszar

Sepik Wschodni (Papua-Nowa Gwinea)

Liczba mówiących

2480 (1991)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
  • Języki Ramu i dolnego Sepiku (?)
  • Języki ramu (?)
  • Języki grass (?)
  • Język banaro
Status oficjalny
Ethnologue 5 rozwojowy
Kody języka
ISO 639-3 byz
IETF byz
Glottolog bana1292
Ethnologue byz
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Został zaliczony do języków grass w ramach rodziny języków Ramu i dolnego Sepiku (Lower Sepik-Ramu)[2][3]. Dzieli podobieństwa typologiczne z sąsiednimi językami. Bywa jednak uważany za izolat, ze względu na słabość dowodów leksykalnych na jego związki zewnętrzne[1].

Został opisany w postaci list słownictwa (opublikowanych w II poł. XX w.); powstały też nieopublikowane prace poświęcone jego fonologii, słownictwu i gramatyce[1]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[2].

Przypisy edytuj

  1. a b c Hammarström 2018 ↓, s. 304.
  2. a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Banaro, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  3. Foley 2018 ↓, s. 204–206.

Bibliografia edytuj