Język kiwai
Język kiwai[1][2] – język papuaski używany w Prowincji Zachodniej i prowincji Gulf w Papui-Nowej Gwinei. Katalog Ethnologue wyróżnia dwa języki kiwai: północno-wschodni i południowy[3][4].
Kiwai północno-wschodni dzieli się na dialekty: gibaio, kope (gope), urama, anigibi (arigibi), fomomoto (era)[3]. W ramach kiwai południowego wyróżniono dialekty: coast kiwai, island kiwai (bamu kiwai)[4]. W 1981 r. dialekt arigibi został sklasyfikowany jako odrębny język[5].
Język kiwai był wykorzystywany jako lingua franca w działalności misjonarskiej[2].
Sporządzono opis jego gramatyki[1]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[3][4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Sidney Herbert Ray: A Grammar of the Kiwai Language, Fly Delta, Papua. Port Moresby: E. G. Baker, Government Printer, 1933. OCLC 3421049. [dostęp 2022-08-14]. (ang.).
- ↑ a b Gillian Sankoff: The Social Life of Language. Pennsylvania: University of Pennsylvania Press, 1980, s. 121. DOI: 10.9783/9781512809589. ISBN 978-1-5128-0958-9. OCLC 979837155. [dostęp 2022-08-14]. (ang.).
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kiwai, Northeast, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kiwai, Southern, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Jason Brown, Alex Muir, Kimberley Craig, Karika Anea: A Short Grammar of Urama. Canberra: Asia-Pacific Linguistics, College of Asia and the Pacific, Australian National University, 2016, s. 1, seria: Asia-Pacific Linguistics 32. ISBN 978-1-922185-22-8. OCLC 962481174. [dostęp 2024-01-07]. (ang.).