Język vitu – język z podrodziny języków oceanicznych z wielkiej rodziny języków austronezyjskich, używany na wyspach u północno-zachodniego wybrzeża Nowej Brytanii w Papui-Nowej Gwinei[1].

Vitu
Obszar

Papua-Nowa Gwinea (Nowa Brytania Zachodnia)

Liczba mówiących

8800 (1991)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 4 edukacyjny
Kody języka
ISO 639-3 wiv
IETF wiv
Glottolog mudu1242
Ethnologue wiv
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

W 1991 r. odnotowano, że posługuje się nim 8800 osób[1]. Niewykluczone, że odmiana wyspy Mudua powinna być rozpatrywana jako odrębny język[1].

Blisko spokrewniony z językiem uneapa (bali)[2], czasem wyróżnia się jeden język bali-vitu[3][4].

Języki bali-vitu były niegdyś łączone z językami willaumez (z Willaumez Peninsula(inne języki)), pod pojęciem grupy „kimbe” (od nazwy zatoki)[5]. Niemniej M. Ross (1988) klasyfikuje je jako odrębną grupę[6].

Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Vitu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
  2. David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bali-Vitu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-01] (ang.).
  3. Ross 1988 ↓, s. 263.
  4. Chowning 1969 ↓, s. 26.
  5. Chowning 1969 ↓, s. 25.
  6. Ross 1988 ↓, s. 258, 262.

Bibliografia edytuj