J-8 (wiroszybowiec)

Polski wiroszybowiec z 1969 r.

J-8polski wiroszybowiec zbudowany w 1969 r. i przystosowany do startu i lądowania na powierzchni wody.

J-8
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Sekcja konstrukcyjna Klubu Wodnego LOK w Bytomiu

Konstruktor

Czesław Jurek

Typ

wiroszybowiec

Konstrukcja

kompozytowa

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1 czerwca 1969

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Wymiary
Średnica wirnika

6,1 m

Długość

3,64 m

Wysokość

1,87 m

Masa
Własna

78 kg

Osiągi
Prędkość minimalna

42 km/h

Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska

Historia

edytuj
 
Wiroszybowiec J-8 podczas startu

Konstrukcja została opracowana jako rozwinięcie wiroszybowca J-3 z 1968 r. Członkowie sekcji konstrukcyjnej Klubu Wodnego LOK z Bytomia zakończyli jego budowę w maju 1969 r. Konstruktorem maszyny był Czesław Jurek[1]. W porównaniu do poprzednika wydłużono o 20 cm kadłub oraz poszerzono go w przedniej części. Zapewniło to konstrukcji większą stateczność poprzeczną i podłużną podczas operowania na powierzchni wody. Dodatkowo zmianie uległa konstrukcja pasów bezpieczeństwa. Konstruktorzy poświęcili 948 godzin na budowę maszyny, koszt jej zbudowania wyniósł 7600 zł[2].

Oblotu konstrukcji dokonano 1 czerwca 1969 r. Do jego holowania po powierzchni wody użyto łodzi „Zefir-n” wyposażonej w dwa silniki o mocy 36 KM każdy oraz łodzi „Delta” z silnikiem 46 KM. Maszyna była prezentowana publiczności 11–13 września 1969 r. podczas V Mistrzostw Polski w Nartach Wodnych na jeziorze Dzierżno. Do końca tego roku wykonała loty o długotrwałości 7 godz. i 48 min[2].

J-8 został zaprezentowany podczas II Krajowego Zjazdu Konstruktorów Amatorów w 1974 r.[3]

Konstrukcja

edytuj

Dwumiejscowy wiroszybowiec przystosowany do startów i lądowań z powierzchni wody.

 
Wiroszybowiec J-8 na holu

Kadłub z redanem wykonano z laminatów poliestrowych. Ma konstrukcję podłużnicową z wręgami, pokrycie ma grubość 2,5 mm. Kabina załogi dwumiejscowa z osłoną chroniącą przed bryzgami wody. Kadłub kończy się belką ogonową ze statecznikiem pionowym. Maszt wirnika jest mocowany do dna kadłuba śrubą M8 i dodatkowo usztywniony czterema odciągami wykonanymi z linek stalowych o średnicy 4 mm. Odciągacze naprężone są za pomocą jednego ściągacza umieszczonego z przodu. Wirnik zamocowany na piaście konstrukcji I. Bensena, samostateczny o konstrukcji mieszanej metalowo-drewnianej, sterowany bezpośrednio za pomocą wiszącego drążka. Pokrycie łopat wirnika wykonano ze sklejki o grubość 3 mm[2].

Malowanie

edytuj

Pokład wiroszybowca był pomalowany na czerwono, jego dno na biało. Łopaty wirnika pomalowano przemiennie w kolorach białym i czerwonym. Statecznik pionowy pomalowano lakierem bezbarwnym[2].

Przypisy

edytuj
  1. J-8, ok. 1974. samolotypolskie.pl. [dostęp 2023-09-27]. (pol.).
  2. a b c d Skrzydlata Polska i 17'1970 ↓, s. 10.
  3. Skrzydlata Polska i 42'1974 ↓, s. 8.

Bibliografia

edytuj