Jack Edmund Humphreys
Jack Edmund Humphreys – brytyjski pionier awiacji. W latach 1902–1911 zaprojektował i zbudował szereg statków powietrznych w tym jeden z pierwszych wodnosamolotów na świecie. Z wykształcenia był dentystą[1].
Życiorys
edytujHumphreys z wykształcenia był dentystą, z racji jego raczej nietypowych jak na ówczesny okres zainteresowań znany był jako „The Mad Dentist” (dosłownie: Szalony Dentysta)[2].
Począwszy od 1902 zaprojektował trzy szybowce, którymi latał w okolicach Fowey – najdłuższe loty miały około pół mili (ok. 800 m)[1].
Pod koniec 1908 w Wivenhoe rozpoczął prace nad samolotem znanym zazwyczaj jako Humphreys Biplane[3][4] (spotykane są także nazwy Humphreys Waterplane[2][5][6] i Wivenhoe Flyer[3][4][7]). Samolot został ukończony w 1909 ale okazał się konstrukcją nieudaną i nigdy nie udało mu się oderwać od powierzchni wody[3].
W 1909 Humphreys założył syndykat mający sfinansować jego następny samolot Humphreys Monoplane No. 1. Zbudowany także w Wivenhoe samolot rozbił się przy próbie startu 19 października 1909[3]. Jego następnym samolotem był Humphreys Monoplane No. 2, który z Humphreysem za sterami na krótko oderwał się od ziemi 9 października 1910 ale spadł na skrzydło i został uszkodzony, w ponownych próbach nie udało mu się już wystartować[8].
Ostatnim samolotem zaprojektowanym i zbudowanym przez Humphreysa był Humphreys Monoplane No. 3, który został zbudowany w 1910[8]. Samolot został ochrzczony „Mary” na cześć królowej Marii 4 lutego 1911 (możliwe jest że powstał z części poprzedniego samolotu[8]). W maju i czerwcu 1911 Humphreys pobierał lekcje latania w szkole Hanriota, 30 sierpnia wzbił się w powietrze jego samolotem, ale rozbił go, kiedy zbyt gwałtownie operował sterami[8]. Po naprawach samolot odbył kilka lotów z różnymi pilotami do 12 maja 1912, kiedy kołujący samolot, z Humphreysem za sterami, zderzył się ze stojącą na ziemi maszyną Hewlett & Blondeau[9].
Humphreys wycofał się z latania po krytycznym artykule na temat jego osoby i jego umiejętności jako pilota, który ukazał się w branżowym czasopiśmie „The Aeroplane”[3]. Zaprzestawszy eksperymentów z lotnictwem powrócił do swojego wyuczonego zawodu praktykując stomatologię w gabinecie dentystycznym przy Harley Street w Londynie[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Michael Harold Goodall: British Aircraft Before the Great War. s. 162.
- ↑ a b Stéphane Nicolaou: Flying Boats And Seaplanes. s. 10.
- ↑ a b c d e f Michael Harold Goodall: British Aircraft Before the Great War. s. 163.
- ↑ a b Peter London: Flying Boats. s. 2.
- ↑ H. F King: Aeromarine Origins. s. 27.
- ↑ Peter Lewis: British aircraft, 1809-1914. s. 322.
- ↑ M. P. Sayer. Neglected Pioneer. „Flight International”, s. 814, 1969-11-20.
- ↑ a b c d Michael Harold Goodall: British Aircraft Before the Great War. s. 164.
- ↑ Michael Harold Goodall: British Aircraft Before the Great War. s. 165.
Bibliografia
edytuj- Michael Harold Goodall: British Aircraft Before the Great War. Atglen, PA: Schiffer Pub., 2001. ISBN 978-0-7643-1207-6.
- H. F King: Aeromarine Origins: The Beginnings of Marine Aircraft, Winged Hulls, Air-Cushion and Air-Lubricated Craft, Planing Boats and Hydrofoils. Aero Publishers, 1966.
- Peter Lewis: British aircraft, 1809-1914. Putnam, 1962.
- Peter London: Flying Boats. Phoenix Mill: Sutton Publishing Limited, 2003. ISBN 0-7509-2695-3.
- Stéphane Nicolaou: Flying Boats And Seaplanes : A History From 1905. Osceola, WI: MBI Publishing, 1998. ISBN 978-0-7603-0621-5.
- Neglected Pioneer. „Flight International”, s. 814, 1969-11-20.