Jan Bartecki

Jan Bartecki (ur. 12 czerwca 1901 we Lwowie, zm. 22 października 1967 w Opolu^[1]) – polski pedagog, profesor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie oraz Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu^[1].

Życiorys

Ukończył studia pedagogiczne. Doktorat uzyskał w Uniwersytecie Łódzkim w 1950. Od 1957 był docentem Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego oraz kierownikiem Międzywydziałowego Studium Pedagogicznego. Od 1958 był kierownikiem Katedry Pedagogiki Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, a od 1964 profesorem tejże uczelni. Następnie mianowany profesorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu i następnie prorektorem tej WSP^[1].

Zainteresowania naukowo-badawcze Jana Barteckiego koncentrowały się wokół teorii nauczania fizyki, organizacji pracy szkolnej oraz wokół problematyki pracy grupowej i nauczania problemowego, a także podstawowych zagadnień pedagogiki ogólnej i dydaktyki^[1].

Ważniejsze publikacje

Aktywizacja procesu nauczania poprzez zespoły uczniowskie, 1958, 3 wyd. 1966
O nową organizację procesu nauczania (wraz z E. Chabiorem), 1962
Podstawowe zagadnienia pedagogiki ogólnej i dydaktyki, 1967

Źródło: Nowy słownik pedagogiczny^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”, 2001, s. 38. ISBN 83-88149-41-5.

Bibliografia

Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”, 2001, s. 38. ISBN 83-88149-41-5.

[okon-1] Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”, 2001, s. 38. ISBN 83-88149-41-5.

[1]