Janina Żniniewicz
polska lekarka
Janina Żniniewicz (ur. 1882, zm. 1940) – polska lekarka[1].
| |
| Data urodzenia |
1882 |
|---|---|
| Data śmierci |
1940 |
| Zawód, zajęcie |
lekarka |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Zaangażowana w działalność społeczną, jako przewodnicząca Okręgu Wielkopolskiego PCK była założycielką poznańskiej Wyższej Szkoły Pielęgniarskiej: została przewodniczącą jej Komitetu Organizacyjnego[2][3].
Brała udział w powstaniu wielkopolskim jako lekarka[4]. 2 maja 1923 została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[5].
Wraz z bratem Janem Żniniewiczem, z którym w 1930 napisała książkę Wodolecznictwo a nerwy[6], została uhonorowana ulicą w Poznaniu.
Przypisy edytuj
- ↑ Antoni Gąsiorowski, Veritate et scientia, Państwowe Wydawn. Nauk., 1982, ISBN 978-83-01-04044-4 [dostęp 2019-04-18] (pol.).
- ↑ Zbiory NAC on-line [online], audiovis.nac.gov.pl [dostęp 2019-04-18].
- ↑ Katarzyna Gąszcz, Rozwój szkolnictwa pielęgniarskiego w Polsce, „Wiadomości w czepku”, 2009, s. 46.
- ↑ Antoni Czubiński, Bogusław Polak, Powstanie Wielkopolskie 1918-1919: wybór źródeł, Wydawn. Poznańskie, 1983, ISBN 978-83-210-0388-7 [dostęp 2019-04-18] (pol.).
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 31.
- ↑ Aneta Demidaś, Leczenie uzdrowiskowe w Polsce część I, „W cieniu czepka. Biuletyn Informacyjny Dolnośląskiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych”, 10/230, październik 2018, s. 20, ISSN 1425-6584.