Jean Itadi

kongijski polityk, od 1979 do 1980 był ministrem gospodarki wiejskiej, od 1980 ministrem przemysłu i turystyki, a następnie ministrem przemysłu i rybołówstwa

Jean Itadi (ur. 24 marca 1949 w Lékoumou[1]) – kongijski polityk, od 1979 do 1980 był ministrem gospodarki wiejskiej, od 1980 ministrem przemysłu i turystyki, a następnie ministrem przemysłu i rybołówstwa. Od 1992 do 1997 roku był ministrem górnictwa i energetyki.

Jean Itadi
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1949
Lékoumou

Minister Gospodarki Wiejskiej
Okres

od 1979
do stycznia 1980

Minister Przemysłu i Turystyki
Okres

od styczeń 1980
do 28 grudnia 1980

Poprzednik

Marius Moua-Mbenga

Następca

on sam, jako minister przemysłu i rybołówstwa

Minister Przemysłu i Rybołówstwa
Okres

od 28 grudnia 1980
do 1984

Poprzednik

on sam, jako minister przemysłu i turystyki

Minister Górnictwa i Energetyki
Okres

od 7 września 1992
do 2 listopada 1997

Przynależność polityczna

Panafrykański Związek na rzecz Demokracji Społecznej

Następca

Michel Mampouya jako minister kopalń
Jean Marie Tassoua jako minister energetyki

Jest jednym ze współzałożycieli Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej.

Życiorys

edytuj

Kształcił się na kierunku agronomia na Higher National Agronomic School w Algierze[1]. Po studiach wyjechał do Brazzaville, gdzie w 1975 roku rozpoczął pracę Ministerstwie Gospodarki Wiejskiej na stanowisku dyrektora ds. edukacji i planowania[1]. W 1976 roku został awansowany na stanowisko dyrektora generalnego wydziału agrokultury i hodowli zwierząt[1]. W 1977 roku został sekretarzem generalnym Ministerstwa Gospodarki Wiejskiej[1].

W 1979 roku prezydent Denis Sassou-Nguesso mianował go ministrem gospodarki wiejskiej. W styczniu 1980 roku zastąpił Mariusa Moua-Mbenga na stanowisku ministra przemysłu i turystyki. 28 grudnia 1980 roku został ministrem przemysłu i rybołówstwa, którym pozostał do 1984 roku.

Po wprowadzeniu w Republice Konga systemu wielopartyjnego założył własną partię Mouvement Africain pour la Réconstruction Sociale. Następnie dołączył do Pascala Lissouby podczas tworzenia Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej[1]. 7 września 1992 roku został powołany przez Stéphane Maurice Bongho-Nouarra w skład rządu, na stanowisko ministra górnictwa i energetyki[2]. 2 listopada 1997 roku Denis Sassou-Nguesso powołał nowy rząd, jego obowiązki dotyczące górnictwa przejął Michel Mampouya, a dotyczące energetyki – Jean Marie Tassoua[3].

Po skazaniu Lissouby, w trakcie wojny domowej w 1997 roku wyjechał do Południowej Afryki[1]. Do Konga powrócił we wczesnych latach dwutysięcznych[1]. 28 grudnia 2006 roku, podczas I nadzwyczajnego kongresu Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej został wybrany jednym z 25 jego wiceprzewodniczących[4]. W wyborach parlamentarnych w 2007 roku kandydował z list UPADS do Zgromadzenia Narodowego w okręgu Bambama. W drugiej turze głosowania otrzymał 36,26%, nie uzyskując mandatu[5].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h John Frank Clark, Samuel Decalo, Historical Dictionary of Republic of the Congo, Scarecrow Press, 2012, s. 221, ISBN 978-0-8108-4919-8 [dostęp 2021-04-01] (ang.).
  2. Le Président Pascal Lissouba nomme le 1er ministre Stéphane Bongho-Nouarra et son gouvernement , le 7 septembre 1992 | www.congo-liberty.com [online] [dostęp 2021-03-28] (fr.).
  3. Formation du gouvernement d'Union nationale le 2/11/1997 [online], web.archive.org, 16 grudnia 2004 [dostęp 2021-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2004-12-16].
  4. Pascal Tsati Mabiala élu secrétaire général de l'Union panafricaine pour la démocratie sociale (UPADS) [online], Les Dépêches de Brazzaville, 29 grudnia 2006 [dostęp 2021-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-11].
  5. Législatives : La liste des duels du second tour [online], Congopage [dostęp 2021-04-02] (fr.).