Jerzy Gołosz
Jerzy Gołosz – polski filozof, doktor habilitowany nauk humanistycznych, specjalizujący się w filozofii nauki[1].
| Państwo działania | |
|---|---|
| Doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
| Specjalność: filozofia nauki | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
17 grudnia 1998 – filozofia |
| Habilitacja |
12 kwietnia 2012 – filozofia |
| Nauczyciel akademicki | |
| uczelnia |
Uniwersytet Jagielloński; Wydział Filozoficzny; Instytut Filozofii |
| Stanowisko |
dyrektor |
Życiorys edytuj
Absolwent fizyki na Uniwersytecie Warszawskim (1984) oraz filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim (1989)[2]. W 1998 doktoryzował się na UJ w dyscyplinie filozofii na podstawie napisanej pod kierunkiem Józefa Miśka pracy Johna Earmana koncepcja rozwiązania sporu substancjalizm – relacjonizm. 12 kwietnia 2012 uzyskał habilitację na UJ na podstawie pracy Upływ czasu i ontologia. Zajmuje się filozofią nauki i metafizyką[1].
Profesor UJ w Zakładzie Filozofii Nauk Przyrodniczych Instytutu Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Napisał dwie książki i kilkanaście artykułów do kilku czasopism naukowych[3]. Zajmuje się filozofią nauki oraz metafizyką, zwłaszcza filozofią czasu[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Jerzy Gołosz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2019-06-19].
- ↑ a b Strona domowa Jerzego Gołosza [online], iphils.uj.edu.pl [dostęp 2021-12-04] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-03].
- ↑ Jerzy Gołosz (85834) - Lubimyczytać.pl [online], lubimyczytac.pl [dostęp 2020-05-11] (pol.).