Jerzy Krasowski (oficer)
Jerzy Krasowski (ur. 16 października 1918 w Korcu, zm. 12 lipca 2011 w Szczecinie) – podpułkownik Wojska Polskiego.
| |
 podpułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 października 1918 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 lipca 2011 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1937–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys edytuj
Naukę rozpoczął w szkole powszechnej w Kisielinie, od 1931 roku uczęszczał do gimnazjów państwowych we Włodzimierzu Wołyńskim, a następnie w Równem. Po maturze zgłosił się jako ochotnik do artylerii. We wrześniu 1937 roku został przyjęty do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, a następnie został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu. W sierpniu 1939 roku otrzymał przydział do 12 pułku artylerii lekkiej w Tarnopolu. W jego składzie jako oficer zwiadowczy[1] walczył z Niemcami na ziemi kieleckiej. Pod Iłżą został ranny w nogę. 28 września aresztowany przez Sowietów i umieszczony w więzieniu we Włodzimierzu Wołyńskim, a następnie odesłany na leczenie szpitalne. Po opuszczeniu szpitala został zatrudniony jako nauczyciel fizyki i matematyki[2] w Biskupicach Małych, a następnie w Iwaniczach[3]. Tam wstąpił w szeregi Armii Krajowej i przyjął pseudonim „Lech”.
Od 1943 r. organizował placówki samoobrony w Iwaniczach[4] i Chobułtowie. Placówki samoobrony organizowane przez „Lecha” posłużyły za zalążek organizowanego w czasie Akcji „Burza” 23 pułku piechoty AK, w którym dowódcą II batalionu mianowany został ppor. „Lech”. W pierwszych miesiącach 1944 razem ze swoim batalionem walczył z Niemcami i UPA na Wołyniu. 18 stycznia 1944 na czele swojego oddziału walczył o Gnojno (duża wieś położona około 10 km na północny wschód od Włodzimierza Woł.)[5] i o Włodzimierz Wołyński[6]. Za bohaterską postawę w walkach na Wołyniu został odznaczony Krzyżem Walecznych. W końcowej fazie walk, okrążony pułk poniósł wysokie straty w bitwie z Niemcami pod Pisarzową Wolą. Ppor. „Lech” nie wyszedł z okrążenia w Lasach Mosurskich na Polesie, lecz przedostał się do Włodzimierza Wołyńskiego, a następnie na Lubelszczyznę. W lipcu 1944 r. został awansowany do stopnia porucznika[7]. W tym czasie, wspólnie z pozostałymi żołnierzami oddziału pchor. J. Ochmana „Kozaka”, działał na terenie Zamojszczyzny. 30 lipca 1944, będąc w składzie batalionu zbornego 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty, w Szczebrzeszynie został rozbrojony przez Armię Czerwoną[8]. Po wstąpieniu do ludowego Wojska Polskiego skierowany do 3 zapasowego pułku piechoty[1], a po miesiącu, w sierpniu 1944, został aresztowany i wywieziony do obozu w Diagilewie. W różnych obozach internowania przebywał do listopada 1947. Od 1947 pracował jako ekonomista. Od 1980 na emeryturze. Mieszkał w Domu Kombatanta im. Boruty Spiechowicza w Szczecinie.
20 września 1983 został awansowany do stopnia kapitana.
Ordery i odznaczenia edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Szyksznian 2009 ↓, s. 484.
- ↑ Filar 2008 ↓, s. 65.
- ↑ Filar 2009 ↓, s. 43.
- ↑ Filar 2008 ↓, s. 78.
- ↑ Turowski 1990 ↓, s. 165, 168.
- ↑ Turowski 1990 ↓, s. 181.
- ↑ Bakuniak 2006 ↓, s. 295.
- ↑ Bakuniak 2006 ↓, s. 173.
- ↑ a b Na podstawie fotografii.
Bibliografia edytuj
- Danuta Szyksznian: Jak dopalał się ogień biwaku. Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne „Albatros”, 2009. ISBN 978-83-88038-68-6.
- Michał Fijałka, 27 Wołyńska Dywizja Piechoty Armii Krajowej, Wydawnictwo PAX, 1987.
- Józef Turowski, Pożoga. Walki 27 Wołyńskiej Dywizji AK, Warszawa: PWN, 1990, ISBN 83-01-08465-0, OCLC 834116008.
- Władysław Filar: Wołyń 1939-1944. Historia, pamięć, pojednanie. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 2009. ISBN 978-83-7399-376-1.
- Władysław Filar: Wydarzenia wołyńskie 1939-1944 : w poszukiwaniu odpowiedzi na trudne pytania. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2008. ISBN 978-83-7441-884-3.
- Światowy Związek Żołnierzy AK, Materiały sympozjum nt: Operacja zbrojna AK kryptonim Burza na ziemiach południowo-wschodnich II RP w 1944. Biblioteczka Na Kresach Południowo-Wschodnich 1939-1945. Nr 7. Kraków 1994
- Edmund Bakuniak: „Osnowa”. Zgrupowanie Pułkowe 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK. Od Lasów Wołyńskich do Puszczy Solskiej. Wspomnienia uczestnika walk 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK i 9 Pułku Piechoty Legionów AK. Warszawa: Światowy Związek Żołnierzy AK - Okręg Wołyński, 2004. ISBN 83-915111-6-2.