John Wayne Parr (ur. 25 maja 1976) – australijski kick-boxer, pięściarz oraz zawodnik boksu tajskiego, wielokrotny mistrz świata m.in. ISKA, WMC, WKN oraz WKA, dwukrotny uczestnik finałów K-1 World MAX.

John Wayne Parr
Pseudonim

The Gunslinger

Data urodzenia

25 maja 1976[1]

Obywatelstwo

Australia[1]

Wzrost

177[1] cm

Masa ciała

72[2] kg

Styl walki

kick-boxing, boks tajski[2]

Kategoria wagowa

średnia[1]

Klub

Boonchu Gym[2]

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

132

Zwycięstwa

99

Przez nokauty

45

Porażki

33

Strona internetowa

Kariera sportowa[3]

edytuj

Boks tajski / Kick-boxing

edytuj

W wieku 11 lat rozpoczął treningi taekwondo, dwa lata później boksu tajskiego. Po roku treningów stoczył swoją pierwszą walkę, natomiast w wieku 17 lat, zdobył pierwszy tytuł, mistrzostwo kraju federacji WKA. Mając 19 lat, został międzynarodowym mistrzem Południowego Pacyfiku w muay thai. Następnie wyjechał do Tajlandii nabierać doświadczenia oraz szlifować swoje umiejętności. Tam też toczył pojedynki na słynnych stadionach bokserskich – Lumpini oraz Songchai.

5 grudnia 2000 podczas uroczystości urodzinowych Króla Tajlandii przed 100 tysięczną publicznością zdobył mistrzostwo świata IMF (International Muay Thai Federation), pokonując Orono Por. Muang Ubona na punkty. Wcześniej, bo w październiku, został mistrzem świata ISKA w muay thai w wadze średniej, nokautując obrońcę tytułu Scotta Bannana w 2. rundzie. Był to również debiut Parra na gali organizowanej pod szyldem K-1, natomiast w walkach w formule K-1 zadebiutował 26 listopada 2002 podczas turnieju K-1 Oceania MAX 2002 dochodząc do finału w którym uległ utytułowanemu Grekowi Mike’owi Zambidisowi na punkty.

7 kwietnia 2004 zakwalifikował się do finałowego turnieju K-1 World MAX, pokonując jednogłośnie na punkty Duane’a Ludwiga na gali K-1 World MAX 2004 World Tournament Open. 7 czerwca 2004 podczas finałowej gali odpadł w ćwierćfinale z Tajem Buakawem Banchamekiem po dogrywce.

20 czerwca 2005 ponownie wziął udział w turnieju głównym K-1 World MAX po udanym przejściu eliminacji, lecz jego rywalizacja zakończyła się kolejny raz na ćwierćfinale, w którym przegrał z Albertem Krausem jednogłośnie na punkty. W 2005 oraz 2006 bezskutecznie próbował zdobyć mistrzostwo świata WBC Muay Thai w starciach z Yodsanklaiem Fairtex i Stevem Wakelingiem.

W 2007 wziął udział w reality show The Contender Asia, w którym szesnastu zawodników muay thai wagi średniej z dwunastu krajów rywalizowało ze sobą o nagrodę w wysokości 150 tysięcy USD. Ostatecznie Parr doszedł do finału, ulegając w nim Tajowi Yodsanklai Fairtexowi na punkty. W kolejnych latach notował znaczące zwycięstwa m.in. nad Kozo Takedą oraz w rewanżach, dwukrotnie nad Mikiem Zambidisem i Yodsanklaiem Fairtexem. Ponadto zdobywał mistrzowskie pasy federacji WKN w wadze superśredniej, oraz WKA i WKBF w wadze średniej. W kwietniu 2013 zdobył mistrzostwo WKA na zasadach orientalnych, nokautując Mostafę Abdollahiego[4]. Pas stracił niecały rok później na rzecz Toby’ego Smitha, przegrywając z nim przez techniczny nokaut wskutek kontuzji dłoni[5].

W październiku 2016 związał się z Bellator Kickboxing[6], a 8 kwietnia 2017 wygrał w debiucie dla niej przez nokaut po wysokim kopnięciu z Włochem Nando Calzettą[7].

W 1998 zawodowo zadebiutował w boksie, nokautując Jima Shannona. 8 lipca 2001 został mistrzem Australii, pokonując Ondreja Chamulę przez TKO. Tytuł stracił 24 października tego samego roku na rzecz Iana McLeoda, ulegając mu jednogłośnie na punkty. Ostatecznie jego bilans w boksie wyniósł 10-3[1].

Promotor

edytuj

Od 2012 organizuje gale Caged Muay Thai, gdzie zawodnicy boksu tajskiego zamiast w ringu rywalizują w klatce na wzór MMA[8].

Osiągnięcia

edytuj

Kickboxing / Boks tajski[2][9]:

  • 1992: mistrz Australii WKA w wadze superlekkiej
  • 1994: mistrz Strefy Południowego Pacyfiku WKA w wadze superlekkiej
  • 1997: zwycięzca Pucharu Króla Tajlandii
  • 1999: mistrz Australii WMTC w wadze junior średniej
  • 1999: zwycięzca Pucharu Króla Tajlandii
  • 2000: mistrz świata ISKA w wadze średniej w formule muay thai
  • 2000: mistrz świata IMF w wadze średniej
  • 2001: zwycięzca turnieju o Puchar Króla Tajlandii
  • 2002: K-1 Oceania MAX – finalista turnieju
  • 2004: zwycięzca turnieju S-1 w wadze średniej w formule muay thai
  • 2004: uczestnik finałowego turniej K-1 World MAX
  • 2005–2008: mistrz świata WKBA w wadze półśredniej w formule K-1
  • 2005: uczestnik finałowego turniej K-1 World MAX
  • 2007: mistrz świata WMC w wadze średniej w formule muay thai
  • 2008: The Contender Asia – finalista programu wagi średniej
  • 2008: mistrz magazynu IKM
  • 2010: mistrz świata WKN w wadze superśredniej w formule muay thai
  • 2010: mistrz świata WKA w wadze średniej w formule muay thai
  • 2011: mistrz świata WKBF w wadze średniej w formule K-1
  • 2013–2014: mistrz Świata WKA w wadze średniej w formule orientalnej
  • 2017: mistrz Caged Muay Thai w wadze średniej (-73 kg)[10]

Boks[1]:

  • 2001: mistrz Australii w wadze średniej
  • 2001: mistrz OBA w wadze super półśredniej

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Statystyki i rekord bokserski na boxrec.com. boxrec.com. [dostęp 2017-12-10]. (ang.).
  2. a b c d Statystyki w kick-boxingu na muaythaitv.com. muaythaitv.com. [dostęp 2017-12-10]. (ang.).
  3. John Wayne Parr – życiorys. boonchu.com. (ang.).
  4. John Wayne Parr Knocks Out Mostafa Abdollahi in Return to Muay Thai. fightsportasia.wordpress.com, 2013-04-19. (ang.).
  5. Kyle McLachlan: Muay Thai results: Toby Smith knocks out John Wayne Parr. bloodyelbow.com, 2014-06-22. (ang.).
  6. ‘John’ Wayne Parr officially signs for Bellator kickboxing. fightnewsaustralia.com, 2016-10-20. [dostęp 2017-04-09]. (ang.).
  7. Jay Jauncey: Bellator Kickboxing 5 Results. liverkick.com, 2017-04-08. [dostęp 2017-04-09]. (ang.).
  8. Steve Eisman: An Ode to the Gunslinger. muay-thai-guy.com, 2015-09-16. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-27)]. (ang.).
  9. Nicolas Read: Wywiad z JWP. siamfightmag.com, 2008. [dostęp 2017-12-10]. (ang.).
  10. John Wayne Parr kolejny raz wygrywa na Caged Muay Thai 10! Wyniki. fightsport.com, 2017-08-07. [dostęp 2017-08-07]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj