Juan Carlos Aramburu

argentyński duchowny katolicki, kardynał

Juan Carlos Aramburu (ur. 11 lutego 1912 w Reduccion, diecezja Rio Cuarto, zm. 18 listopada 2004 w Buenos Aires) –argentyński duchowny katolicki, arcybiskup Buenos Aires i prymas Argentyny, kardynał.

Juan Carlos Aramburu
Kardynał prezbiter
Adveniat regnum tuum
Przyjdź Królestwo Twoje
Kraj działania

Argentyna

Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1912
Reducción

Data i miejsce śmierci

18 listopada 2004
Buenos Aires

Miejsce pochówku ?
Arcybiskup Buenos Aires
Okres sprawowania

1975–1990

Prymas
Okres sprawowania

22 kwietnia 1975–10 lipca 1990

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

28 października 1934

Nominacja biskupia

7 października 1946

Sakra biskupia

15 grudnia 1946

Kreacja kardynalska

24 maja 1976
Paweł VI

Kościół tytularny

S. Giovanni Battista dei Fiorentini

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

15 grudnia 1946

Konsekrator

Fermín Emilio Lafitte

Współkonsekratorzy

Leopoldo Buteler
Ramón José Castellano

Życiorys

edytuj

Studiował w seminarium w Cordobie oraz na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Przyjął święcenia kapłańskie 28 października 1934 w Rzymie. Po studiach zagranicznych powrócił do rodzinnej diecezji Rio Cuarto, gdzie pracował jako duszpasterz oraz wykładał w seminarium oraz na Narodowym Uniwersytecie w Cordobie; w seminarium w Cordobie pełnił także funkcję wicerektora.

7 października 1946 został mianowany biskupem pomocniczym Tucuman, z biskupią stolicą tytularną Platea. Sakry biskupiej udzielił mu 15 grudnia 1946 w Cordobie Fermin Latiffe (arcybiskup Cordoby). 28 sierpnia 1953 został biskupem ordynariuszem Tucuman. Wraz z podniesieniem Tucuman do rangi archidiecezji biskup Aramburu został 13 marca 1957 promowany na arcybiskupa. Brał udział w Soborze Watykańskim II w latach 1962–1965.

14 czerwca 1967 został przeniesiony do archidiecezji Buenos Aires, z obowiązkami koadiutora i prawem następstwa oraz tytularną stolicą arcybiskupią Turres in Byzacena. W tym charakterze uczestniczył w II Konferencji Generalnej Episkopatów Latynoamerykańskich w kolumbijskim Medellin (1968); w późniejszych latach brał udział w kolejnych konferencjach generalnych tego gremium – III konferencji w Puebla (Meksyk, 1979) oraz IV konferencji w Santo Domingo (Dominikana, 1992). W 1969 i 1983 uczestniczył także w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie.

22 kwietnia 1975 został arcybiskupem Buenos Aires i prymasem Argentyny, jednocześnie z obowiązkami ordynariusza dla wiernych rytów wschodnich (bez własnego biskupa w Argentynie). 24 maja 1976 został wyniesiony przez papieża Pawła VI do godności kardynalskiej; otrzymał tytuł prezbitera S. Giovanni Battista dei Fiorentini. Jako kardynał brał udział w obradach sesji plenarnej Kolegium Kardynalskiego w Watykanie (1979), w dwóch konklawe 1978 oraz w pracach Komisji Kardynalskiej ds. Organizacyjnych i Ekonomicznych Problemów Stolicy Świętej. Po osiągnięciu wieku emerytalnego zrezygnował z dalszych rządów archidiecezją Buenos Aires, rezygnacja została przyjęta w lipcu 1990. W lutym 1992 kardynał Aramburu ukończył 80 lat i utracił tym samym prawo udziału w konklawe.

W kwietniu 1991 był specjalnym wysłannikiem papieskim na uroczystości z okazji 100-lecia koronacji obrazu Matki Boskiej z del Valle w Catamarca (Argentyna).

Zgodnie z informacjami dyrektora Revue des Ordinations Épiscopales Charlesa Bransoma kardynał Aramburu był w chwili śmierci najstarszym biskupem katolickim na świecie pod względem daty konsekracji.

Bibliografia

edytuj