Kałmucki Komitet Narodowy
Kałmucki Komitet Narodowy (niem Kalmukischen Nationalkomitee) – kałmuckie kolaboracyjne przedstawicielstwo narodowe w III Rzeszy podczas II wojny światowej
Komitet został utworzony wiosną 1943 r. w Berlinie z inicjatywy Ministerstwa Rzeszy ds. Okupowanych Terytoriów Wschodnich Alfreda Rosenberga. Na jego czele stanął emigracyjny działacz kałmucki Szamba Balinow. Funkcję jego zastępców pełnili Sandża Stiepanow i książę Nikołaj Tundutow, sekretarza generalnego Sodmon Dałantinow-Mangatow, zaś skarbnika Piotr Dżewzinow. Organem prasowym Komitetu był miesięcznik "Kałmuk". Część działaczy kałmuckich została skierowana na kursy dywersyjne do szkoły wywiadowczej w Poczdamie. Komitet zajmował się działalnością propagandową, wspierał materialnie ostarbeiterów z Kałmucji, prowadził werbunek czerwonoarmistów pochodzenia kałmuckiego do Korpusu Kawalerii Kałmuckiej. Pod koniec 1944 r. trwały rozmowy z Komitetem Wyzwolenia Narodów Rosji na czele z gen. Andriejem A. Własowem, w wyniku których Kałmucy ogłosili podporządkowanie się KONR. Celem Komitetu było uzyskanie autonomii dla Kałmucji w składzie nowej Rosji w 3 zakresach: religii, kultury i ekonomii. Do nowo formowanych Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji miały być włączone resztki Kałmuckiego Korpusu Kawaleryjskiego, ale wskutek opóźniania tego procesu przez Niemców nie doszło do tego przed końcem wojny.
Linki zewnętrzne edytuj
Bibliografia edytuj
- Joachim Hoffman, Deutsche und Kalmuken 1942 bis 1945, 1974