Kamienica Pod Złotą Kotwicą na pl. Solnym we Wrocławiu

kamienica we Wrocławiu

Kamienica Pod Złotą Kotwicą przy pl. Solnym 8 – zabytkowa kamienica znajdująca się w zachodniej pierzei Placu Solnego we Wrocławiu.

Kamienica Pod Złotą Kotwicą
Symbol zabytku nr rej. A/5250/242 z 30.12.1970[1]
Ilustracja
Kamienica Pod Złotą Kotwicą na pl. Solnym
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wrocław

Adres

Plac Solny 8/9

Ważniejsze przebudowy

XVIII

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Złotą Kotwicą”
51,109400°N 17,028650°E/51,109400 17,028650

Historia i architektura kamienicy

edytuj
 
Plac Solny z widoczna kamienicą nr (po prawej) oznaczoną cyfrą 10.
Rycina Carla Remsharta (1678–1735), rys. Friedrich Bernhard Werner, Augsburg 1736

Kamienica ma średniowieczny rodowód i była modernizowana w pierwszej tercji XVIII wieku[2][3] (Czechowicz podaje datę ok. 1700[4]). Nadano jej wówczas barokowe formy. Była to trzykondygnacyjna kamienica, 5-osiowa (na drugiej i trzeciej kondygnacji)[a] z dwukondygnacyjnym i dwuosiowym szczytem otoczonym wolutowymi spływami. U góry znajdował się szczyt w formie aediculi z trójkątnym tympanonem wspartym na dwóch toskańskich pilastrach. W osi elewacji znajduje się portal wejściowy, a po obu jego stronach prostokątne okna wystawowe[3].

W drugiej połowie XIX wieku kamienica została przebudowana a fasadzie nadano formy klasycystyczne. Zlikwidowano szczyt w jego miejsce dobudowano kolejną kondygnację pokrytą spłaszczonym dachem kalenicowym. W części parterowej, pod koniec lat 70. XIX wieku umieszczono witrynę z oknami międzypiętra, tzw. witrynę szafkową wypełniającą całą szerokość kondygnacji. Witryna składała się z duch dużych okien wystawowych i dwoje nieco cofniętych drzwi prowadzących do sklepu i do budynku. Nad oknami i drzwiami znajdowały się okna doświetlające. Pomiędzy oknami i drzwiami umieszczono pionowe, wysmukłe kanelowane pilastry o klasycznych kapitelach. Podtrzymywały one ramę umieszczoną nad oknami doświetlającymi na której po obu stronach znajdował się numer budynku[5][6]. Pod koniec XIX wieku w budynku znajdował się sklep niemieckiego kupca żydowskiego pochodzenia Marcusa Kantera, Galanterie oraz Kurz und Spielwaren-Lager[7][8].

Po 1945 roku

edytuj

Podczas działań wojennych budynek uległ zniszczeniu. Został odbudowany wraz z pozostałymi kamienicami z zachodniej pierzei w latach 1955–1958[3]. Autorem projektu był Emil Kaliski, a następnie Karol Ferdynand Skomorowski. Podstawą odbudowy kamienicy nr 8, jak i kamienic nr 7 i 6 były ikonograficzne materiały pochodzące z połowy XVIII wieku oraz inne materiały historyczne, które nadały renesansowy charakter dwóch skrajnych kamienic w pierzei zachodniej. Odtworzenie większej liczby kamienic, niż w rzeczywistości znajdowało się przed 1945 rokiem, skomplikowało numerację budynków[9].

  1. Na rysunku F.B. Wernera wydanym w 1736 roku w „Topographia oder Prodromus Delineati Silesiae Ducatus” kamienica ma cztery osie.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj