Kamienica przy pl. Solnym 5 we Wrocławiu

Kamienica przy pl. Solnym 5 – narożna zabytkowa kamienica przy Placu Solnym we Wrocławiu.

Kamienica przy pl. Solnym 5

nr rej. A/2081/521/Wm z 28.06.1993
Kamienica przy pl. Solnym 5
Państwo	Polska
Miejscowość	Wrocław
Adres	Plac Solny 6/7
Kondygnacje	pięć
Położenie na mapie Polski Kamienica przy pl. Solnym 5
51,109961°N 17,029147°E

Historia i architektura kamienicy

Wygląd kamienicy przed 1900 rokiem (druga od prawej strony)

Wygląd kamienicy po przebudowie w 1904 roku (druga od prawej strony)

Około 1800 roku kamienicy nadano empiryczny charakter, a w 1815 roku klasycystyczny. Była to wówczas czterokondygnacyjna kamienica o czteroosiowej elewacji od strony pl. Solnego i siedmioosiowa od strony ulicy Kiełbaśniczej. Fasada trzykondygnacyjnej kamienicy zamknięta była ściętym szczytem, z półkolistym oknem.

W 1900 roku budynek został przebudowany według projektu C. Gühla. Kamienicy nadano wówczas eklektyczny kształt. Budynek został podniesiony do pięciu kondygnacji. Duże okna na parterze i drugiej kondygnacji spięte były dwukondygnacyjnymi arkadami o boniowanych filarach. Wygląd fasady w wyższych kondygnacjach mieszkalnych nawiązywał do wyglądu historycznych kamienic mieszczańskich. Budynek pokrywał dach pulpitowy o spadku od strony ulicy i placu. Narożnik czwartej kondygnacji zdobiła wieżyczka nakryta hełmem iglicowym. Na trzeciej i czwartej kondygnacji od frontu umieszczono dwukondygnacyjny wykusz.

Bibliografia

• Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia t.II. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1998.
• Gminna Ewidencja Zabytków, Urząd Miejski Wrocławia, 18 kwietnia 2019 [dostęp 2019-06-03]  (pol.).
• Krystyna Kirschke: Fasady wrocławskich obiektów komercyjnych z lat 1890–1930: struktura, kolorystyka, dekoracja. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005. ISBN 83-7085-918-6.
• Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.