Kamienica przy ulicy św. Antoniego 40 we Wrocławiu
Kamienica przy ulicy Antoniego 36/38 – kamienica, znajdująca się przy ulicy św. Antoniego we Wrocławiu.
nr rej. XXXVIII/2451/05 z dnia 19 maja 2005 (gminna ew. zabytków) | |
Kamienica przy ulicy św. Antoniego 40 | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Typ budynku |
kamienica |
Kondygnacje |
pięć |
Rozpoczęcie budowy |
1899 |
Położenie na mapie Wrocławia | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
51°06′36,75″N 17°01′49,41″E/51,110208 17,030392 |
Historia kamienicy
edytujKamienica została wzniesiona po 1899 roku prawdopodobnie na zlecenie towarzystwa ubezpieczeniowego Deutschland. Nad pracami czuwał mistrz budownictwa Robert Burghardt, a następnie spółka Engländer & Stefke. Budynek został utrzymany w secesyjnym stylu z elementami neorenesansu północnego i dekoracjami neoempirowymi (festony pod oknami w skrajnych osiach). Budynek początkowo posiadał pięć kondygnacji (obecnie ma dodatkowo nadbudówkę) oraz dziesięcioosiową fasadę, przy czym osie skrajne wyróżnione są zdwojonymi oknami osadzonymi w pasach jasnego tynku. Pozostała część jest licowana cegłą czerwoną, a między oknami znajduje się dekoracja sgraffitowa nawiązująca do ideologii państwa Prus i idei pracy. Na wysokości drugiej kondygnacji umieszczono nagą postać mężczyzny ujarzmiającego konia, kowala personifikację Hefajstosa oraz kobietę karmiącą ptaki. Na wysokości trzeciej kondygnacji umieszczono rysunki przedstawiające pszczeli ul i orła z upolowanym zającem. W płycinach pomiędzy oknami kolejnej kondygnacji znajduje się przestylizowany wizerunek orła Prus z inicjałami króla Prus Fryderyka – "FR" i orła śląskiego, a pomiędzy nimi umieszczono alegorię chrześcijańskiego handlu: laskę Merkurego, paczki towarów i wieżę kościelną. Na ostatniej kondygnacji znajduje się kartusz z datą 1900 w otoczeniu księżyca z gwiazdami i słońca[1].
Po 1945 roku
edytujDziałania wojenne w 1945 roku tylko częściowo zniszczyły kamienicę. Nie zachowały się skrzydła budynku i została ona podwyższona o dwie kondygnacje poddasza[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Eysymontt 2011 ↓, s. 196.
Bibliografia
edytuj- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.