Kardynałowie z nominacji antypapieża Kaliksta III

Antypapież Kalikst III (1168-1178) mianował co najmniej 7 (pseudo)kardynałów. Daty ich promocji ani śmierci nie są znane, choć biorąc pod uwagę, że wszyscy oni są udokumentowani po raz pierwszy 15 kwietnia 1172, a zgodnie z ówczesnym zwyczajem promocje kardynalskie miały miejsce w soboty kwartalne, kardynałowie ci musieli zostać mianowani najpóźniej 11 marca 1172. W 1178 papież Aleksander III odmówił uznania tych promocji.

Nominacje 11 marca 1172 (?)

W nawiasach podano okresy, w jakich poszczególni kardynałowie podpisywali bulle Kaliksta III^[1]:

Gero – kardynał prezbiter S. Stefano in Celiomonte (15 kwietnia 1172)
Guilielmus – kardynał diakon Ss. Sergio e Bacco (15 kwietnia 1172 – 26 kwietnia 1173)
Johannes – kardynał biskup Sabiny (15 kwietnia 1172 – 26 kwietnia 1173)
Nicolaus – kardynał diakon S. Maria in Monasterio (15 kwietnia 1172 – 26 kwietnia 1173)
Stephanus Parisiensis – kardynał diakon S. Eustachio (15 kwietnia 1172 – 26 kwietnia 1173)
Ughicio – kardynał diakon S. Maria Nuova (15 kwietnia 1172 – 26 kwietnia 1173)
Wilfredus – kardynał diakon S. Maria in Portico (15 kwietnia 1172 – 26 kwietnia 1173)

Przypisy

↑ Źródło: J.M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912, s. 69-70. Dwaj inni kardynałowie-prezbiterzy występujący po raz pierwszy w bullach Kaliksta III (Otto z S. Lorenzo in Damaso i Stephanus z Ss. Silvestro e Martino) są najprawdopodobniej identyczni z kardynałami-diakonami o tych samych imionach za Paschalisa III.

[1] Źródło: J.M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912, s. 69-70. Dwaj inni kardynałowie-prezbiterzy występujący po raz pierwszy w bullach Kaliksta III (Otto z S. Lorenzo in Damaso i Stephanus z Ss. Silvestro e Martino) są najprawdopodobniej identyczni z kardynałami-diakonami o tych samych imionach za Paschalisa III.

[1]