Karta Górnika
Karta górnika – polskie rozporządzenie regulujące przywileje pracowników górnictwa. Po raz pierwszy uchwalone 30 listopada 1949 roku przez Radę Ministrów[1], zmienione przez rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1981 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla pracowników górnictwa – Karta górnika (Dz.U. z 1982 nr 2 poz. 13)[2].
| Nazwa potoczna |
Karta górnika |
|---|---|
| Skrót nazwy |
KG |
| Data wydania |
30 listopada 1949 |
| Miejsce publikacji | |
| Data wejścia w życie |
19 grudnia 1949 |
| Rodzaj aktu | |
| Status |
obowiązujący |
| Ostatnio zmieniony przez | |
| Wejście w życie ostatniej zmiany |
1 lutego 1982 |
| Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych | |
Do przywilejów gwarantowanych przez Kartę górnika należą[2]:
- dodatkowe wynagrodzenie uzależnione od stażu i rodzaju pracy
- gwarantowane nagrody jubileuszowe, odznaki i dyplomy
- skrócony czas pracy (6–7,5 godzin dziennie przy pracy pod ziemią)
- możliwość wcześniejszego przejścia na emeryturę i korzystne warunki zaopatrzenia emerytalnego
- odprawa przy przejściu na emeryturę lub rentę inwalidzką
- specjalna odprawa pośmiertna dla rodziny
- coroczny zasiłek na każde dziecko, na które przysługuje zasiłek rodzinny
- bezzwrotna pożyczka dla młodych małżeństw
Przypisy edytuj
- ↑ Uchwała Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1949 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla górników w górnictwie węglowym (M.P. z 1949 r. nr 100, poz. 1175)
- ↑ a b Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1981 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla pracowników górnictwa – Karta górnika (Dz.U. z 1982 r. nr 2, poz. 13)
