Kazimierz Czarnik (ur. 22 stycznia 1859 w Bóbrce, zm. 12 stycznia 1931) – polski adwokat, działacz sokoli.

Kazimierz Czarnik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1859
Bóbrka

Data śmierci

12 stycznia 1931

Zawód, zajęcie

adwokat

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości

Życiorys

edytuj

Jego bratem był Bronisław Czarnik. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego uzyskując tytuł doktora. Został adwokatem i prowadził kancelarię adwokacką we Lwowie.

Od 1882 był członkiem lwowskiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. 24 listopada 1900 objął po dr. Antonim Dziędzielewiczu funkcję prezesa lwowskiego gniazda „Sokoła”[1] i pełnił stanowisko w kolejnych latach[2]. Był III wiceprezesem Związku Polskich Gimnastycznych Towarzystw Sokolich w Austrii[3]. Pełnił funkcję prezesa Sokolstwa Polskiego w Małopolsce.

Wziął udział obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej na stanowisku naczelnika Miejskiej Straży Obywatelskiej[4].

Zmarł 12 stycznia 1931 podczas wędrówki turystycznej na Paraszkę. Został pochowany 15 stycznia 1931 na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera XX, miejsce 1846)[5].

Odznaczenia i ordery

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Edmund Cenar: Czterdziestolecie „sokolstwa lwowskiego” 1867–1907. Lwów: 1907, s. 44.
  2. Krzysztof Szymański: Lwów – początek okupacji rosyjskiej 1914 roku. kuriergalicyjski.com, 2014-09-01. [dostęp 2016-04-06].
  3. Protokół posiedzenia Wydziału Związku polskich gimnastycznych towarzystw sokolich w Austryi. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””, s. 2, Nr 4 z 1918. 
  4. Semper Fidelis. Obrona Lwowa w obrazach współczesnych. Lwów / Warszawa: Straż Mogił Polskich Bohaterów / Oficyna Wydawnicza Volumen, 1930 / 1990, s. Tab. 182.
  5. Kazimierz Czarnik. nieobecni.com.pl. [dostęp 2016-04-06].
  6. Lwowianie odznaczeni Krzyżem i Medalem Niepodległości. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”, s. 1, Nr 424 z 8 listopada 1933. 

Bibliografia

edytuj