Kensington Templeprotestancka świątynia zlokalizowana w Londynie, w Notting Hill, w gminie Royal Borough of Kensington and Chelsea, w widłach ulic Kensington Park Road i Ladbroke Road, w pobliżu stacji metra Notting Hill Gate.

Kensington Temple
Horbury Chapel
Dom modlitw
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Wielka Brytania

Miejscowość

Londyn, Notting Hill

Wyznanie

protestantyzm

Kościół

kongregacjonalizm

Położenie na mapie gminy Kensington and Chelsea
Mapa konturowa gminy Kensington and Chelsea, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kensington Temple”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kensington Temple”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kensington Temple”
Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kensington Temple”
Ziemia51°30′35,9″N 0°11′54,5″W/51,509972 -0,198472
Strona internetowa

Historia

edytuj

Świątynię wzniesiono z inicjatywy członków Kościoła Kongregacyjnego, którzy byli poruszeni ubóstwem wieloetnicznego Notting Hill, jakie panowało w tej dzielnicy w pierwszej połowie XIX wieku. Obiekt powstał ze składek i donacji, za które najpierw kupiono działkę budowlaną, a potem wzniesiono na niej kościół. Kamień węgielny położono 30 sierpnia 1848 (jest on widoczny po prawej stronie od wejścia głównego[1]), a świątynia została oddana wiernym w roku następnym pod nazwą Horbury Chapel. Nazwa pochodziła od wioski Horbury w Yorkshire, miejsca narodzin pierwszego skarbnika Kościoła Kongregacyjnego. Z czasem świątynia przestała funkcjonować i w 1930 nabył ją kaznodzieja zielonoświątkowy, George Jeffreys (zm. 1962) i przemianował ją na Kensington Temple. Uruchomienie nastąpiło w 1931, a liczba miejsc została zwiększona do 1100. Słynęła wówczas z cudów i nawróceń - przybywały tu tłumy wiernych, zajmujących wszystkie miejsca. Świątynia Kensington była w tych czasach znana jako Kościół Wielkiego Uzdrowiciela i stanowiła bazę apostolską dla światowej służby George'a Jeffreysa, który nigdy nie był pastorem. Po śmierci Jeffreysa w 1962 i kilku latach zastoju ruch religijny został wznowiony przez kolejnego kaznodzieję zielonoświątkowego, Eldina Corsie. W latach 1980–1991 wspólnota rozrosła się do pięciu tysięcy wiernych za sprawą działań kaznodziei Wynne'a Lewisa[2].

Przypisy

edytuj
  1. napis na kamieniu in situ
  2. Kensington Temple, History