Wikipedia

Kościół św. Burcharda w Würzburgu

Kościół św. Burcharda w Würzburgu (niem. St. Burkard) – rzymskokatolicki kościół parafialny, znajdujący się u podnóża góry na której stoi Twierdza Marienberg. Obok kościoła Najświętszej Marii Panny znajdującego się w twierdzy, jest to najstarszy kościół w Würzburgu.

Historyczny wygląd kościoła św. Burcharda
Widok na kościół św. Burcharda z twierdzy Marienberg
Widok kościoła od głównej strony

Historia edytuj

Nazwę kościół nosi od imienia swojego patrona św. Burcharda z Würzburga. W 742 roku Bonifacy, biskup-misjonarz, wyświęcił go na pierwszego biskupa Würzburga. W 750 r. Burchard zakłada Klasztor Andrzeja. W 983 roku biskup Hugo odstąpił klasztor Benedyktynom oraz oddał im we władanie: grunty, probostwo oraz podległe wioski. 14 października 986 roku kości św. Burcharda zostają sprowadzone do klasztoru. Po uroczystej procesji zostały pochowane w klasztorze. Od tamtego czasu klasztor wraz z kościołem otrzymały patronat „Świętego Burcharda”.

Romańska część kościoła została wyświęcona w 1042 roku. W 1168 roku został dobudowany północny portal głównej hali kościoła. W 1250 roku obydwie wschodnie wieże zostały podniesione o dwa piętra. W 1490 roku do romańskiej bazyliki został dobudowany późnoromański chór, a wschodni został poszerzony. Aby udostępnić przejście do ulicy Uferstrasse zostały dobudowane arkady. W latach 1663–1667 w wyniku rozbudowy fortyfikacji Twierdzy Marienberg zachodnia wieża, oraz dwa łuki z głównej hali kościoła zostały wyburzone. Do 1464 roku klasztor należał do Benedyktynów. W latach 1464–1803 klasztor należał do fundacji kanoników (Kollegiatstift). W wyniku sekularyzacji i likwidacji fundacji, majątek został przekazany parafii w 1803 r.

Po masakrze chrześcijan w Syrii w 1861 roku klasztor odwiedził Gregor Ata, arcybiskup kościoła wschodnio-katolickiego z Hims. Diecezja würzburska, aby wesprzeć gminy katolickie w spustoszonej ojczyźnie biskupa, odprawiła 25 maja 1861 roku w kościele Burcharda msze w obrządku bizantyjskim[1].

Wyposażenie edytuj

W romańskiej części kościoła znajduje się kamień dziękczynny rybaków z Würzburga. Każdego roku w Święto Trzech Króli, odprawiają huczne uroczystości[2]. Poza tym istnieje również tekst upamiętniający opór pojedynczych członków (rybaków) wobec III Rzeszy. Naprzeciw wejścia wystawiona jest figura Madonny wyrzeźbiona przez Tilmana Riemenschneidera. Główny ołtarz jest wspólnym dziełem braci Heinza i Matthausa Schiestl. W kościele można podziwiać również prace Johanna Wolfganga von der Auwera.

Organy edytuj

Organy na północnej ścianie poprzecznej hali kościoła zostały wybudowane w 2003 roku przez firmę Richarda Rensch. Instrument o 28 rejestrach został wybudowany w nowoczesnym modernistycznym stylu.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Würzburger Anzeiger, Nr. 142, vom 24. Mai 1861
  2. ↑ Farbenprächtiger Auftakt zum 1000-jährigen Jubiläum der Fischerzunft in St. Burkard. w: Mainpost, 7 stycznia 2010, s. 31.

Bibliografia edytuj

  • Alfred Wendehorst: Die Benediktinerabtei und das Adelige Säkularkanonikerstift St. Burkard in Würzburg. Germania Sacra NF 40: Die Bistümer der Kirchenprovinz Mainz. Das Bistum Würzburg, 6. de Gruyter, Berlin / New York 2001, ISBN 978-3-11-018971-1.
  • Peter Kolb, Ernst-Günther Krenig (Hrsg.): Unterfränkische Geschichte. Würzburg 1989, S. 218.
  • Konrad Schäfer, Heinrich Schießer: Leben und Wirken des hl. Burkhard. Bad Neustadt a. d. Saale 1986, ISBN 978-3-9800482-4-8.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_św._Burcharda_w_Würzburgu&oldid=71989696”