Kościół Santa Sofia w Benewencie

Kościół Santa Sofia w Benewencie, wł. Chiesa di Santa Sofia – znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO jako jedno z siedmiu miejsc kategorii: Longobardowie we Włoszech. Ośrodki władzy, 568 – 774 n.e. Kościół był wielokrotnie przebudowany na przestrzeni wieków[1].

Kościół Santa Sofia
w Benewencie
Chiesa di Santa Sofia
kościół parafialny
Ilustracja
Widok kościoła
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Benewent

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Santa Sofiaw Benewencie”
41°07′50,21″N 14°46′52,65″E/41,130614 14,781292
Strona internetowa

Kościół został ufundowany przez księcia Arigisa II z Benewentu około 760 r., na wzór kaplicy pałacu Liutpranda w Pawii. Stał się on narodową świątynią Longobardów, którzy schronili się w Księstwie Benewentu po klęsce króla Didiera, pokonanego przez Karola Wielkiego w 774 r.[1]

Kościół był gruntownie przebudowany w XVIII wieku i nadano mu okrągły kształt, z dodatkiem dwóch kaplic i nowej barokowej fasady. Większość oryginalnych fresków zniknęła; ocalały tylko nieliczne[1].

Kościół jest mały, o maksymalnej średnicy 23,50 m i posiada niezwykłą strukturę. Centralny plan wzorowany jest na planie Hagii Sofii z Konstantynopola, ale z sześcioma kolumnami (które być może pochodzą ze starożytnej świątyni Izydy), których głowice są połączone łukami podtrzymującymi kopułę. Ten wewnętrzny sześciokąt otoczony jest ośmiokątnym pierścieniem z ośmioma białymi wapiennymi kolumnami i dwiema kolumnami otaczającymi wejście. Część zewnętrznej ściany ma kształt gwiazdy, część mająca trzy absydy jest okrągła[1].

Pierwotnie freski pokrywały całe wnętrze kościoła, obecnie tylko w dwóch bocznych absydach zachowały się fragmenty: Zwiastowanie Zachariaszowi, milczący Zachariasz, Zwiastowanie i Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny, namalowane między końcem VIII a początkiem IX wieku[1].

Na zewnątrz, oprawie romańskich drzwi, znajduje się płaskorzeźba z XIII wieku, przedstawiająca Chrystusa zasiadającego między Dziewicą, a św. Merkurym i klęczącym opatem Gregoire. Portal znajduje się w większej wnęce, która sama przypomina również portal otoczony dwiema kolumnami podtrzymującymi łuk.[1]

Przypisy edytuj