Korytarz czeski
Korytarz Czeski (cz. Český koridor; słow. Český koridor), Korytarz Czechosłowacki (cz. Československý koridor; słow. Československý koridor) lub Korytarz Burgenlandzki to określenie zaniechanego pomysłu zaproponowanego w czasie konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 roku mającej miejsce po zakończeniu I wojny światowej i rozpadzie Austro-Węgier. Propozycja zakładała wydzielenie części terytorium zarówno Austrii, jak i Węgier, które miało stać się korytarzem pomiędzy dwoma nowo powstałymi państwami słowiańskimi, które miały podobne interesy, Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców (późniejsza Jugosławia) oraz Czechosłowacją. Inną spotykaną nazwą tego obszaru jest Czesko-Jugosłowiański Korytarz Terytorialny. Pomysł ten najczęściej jest określany jako „Korytarz Czeski”, ponieważ w czasie konferencji pokojowej przedstawiciele Jugosławii oznajmili, że woleliby aby obszar ten był zarządzany wyłącznie przez Czechosłowaków. Koncepcja ta została ostatecznie odrzucona w czasie konferencji i nigdy do niej nie powrócono[1].
Proponowany korytarz
Linia przerywana – Burgenland dzisiaj
Obszar edytuj
Korytarz miał składać się z Burgenlandu i sąsiadujących terenów, które znajdowałyby się wzdłuż przyszłej granicy austro-węgierskiej. Korytarz ten oddzielałby pohabsburską Austrię od Węgier, łącząc jednocześnie Słowian Zachodnich i Słowian Południowych, którzy zostali rozdzieleni w wyniku najazdu Węgrów mającego miejsce w IX w.[1]
Proponowany korytarz miałby około 200 kilometrów i 80 kilometrów w najszerszym miejscu.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Renata Zawistowska, Przyłączenie do Austrii po I wojnie światowej części Węgier Zachodnich – utworzenie Burgenlandu, „Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej”, 1, 49, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie, 2014, s. 43–72.