Krzysztof Żyngiel
Krzysztof Żyngiel (ur. 2 września 1982 w Częstochowie) – artysta malarz pochodzenia polsko-litewskiego. Zwycięzca licznych konkursów ogólnopolskich i międzynarodowych. W 2009 roku uznany przez Gazetę Wyborczą za jednego z 13 najpopularniejszych malarzy polskich młodego pokolenia.[1]
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 września 1982 |
|---|---|
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater |
Akademia im. Jana Długosza w Częstochowie |
| Dziedzina sztuki | |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Urodził się 2 września 1982 r. w Częstochowie. Artysta w 2005 roku ukończył Akademię im. Jana Długosza w Częstochowie zdobywając wykształcenie wyższe z tytułem magister sztuki artysta plastyk. Dyplom obronił z wyróżnieniem. W 2005 roku otrzymał wyróżnienie od Tomasza Sętowskiego za rysunek przedstawiający fantastyczną wizję barokowego popiersia kobiecego[2]. Od wielu lat bierze udział w licznych wystawach w kraju i za granicą. Jak mówi sam artysta, jednym z ciekawszych doświadczeń było zaprezentowanie swojej twórczości obok innych polskich malarzy na wystawie Metamorfozy.[3] Prace ponad 60 artystów pochodziły z kolekcji prywatnej Państwa Krużyckich. W 2017 roku otrzymał nominację od Mondial Art Academia na jej ambasadora w Polsce. Wyboru dokonało międzynarodowe grono utytułowanych i bardzo znanych artystów z całego świata. Jednocześnie w 2017 roku Mondial Art Academia wydała album malarstwa światowego, gdzie zamieściła dwie prace Krzysztofa Żyngiel.[4] Przyznała mu również srebrny medal w międzynarodowym konkursie surrealistów za obraz Oceaniczny grabarz. W 2018 roku malarz wstąpił do ZPAP oraz zaczął używać pseudonimu i podpisywać swoje prace jako Animus. Mieszka w Częstochowie, gdzie w 2006 roku utworzył pracownię autorską.
Twórczość edytuj
Krzysztof Żyngiel zajmuje się malarstwem (olej na płótnie) oraz rysunkiem. W jego twórczości, inspirowanej nurtem surrealizmu dominują motywy apokaliptyczne i metamorficzne.
Przypisy edytuj
- ↑ Tadeusz Piersiak, Artyści z przyszłością, „Gazeta Wyborcza”, 5 grudnia 2008.
- ↑ Tadeusz Piersiak, Trzy godziny z życia artysty, „Gazeta Wyborcza”, 17 stycznia 2005.
- ↑ Piotr Dmochowski, Marcin Kopłanowicz, Metamorfoza, Magia w obrazie, 2017.
- ↑ Lisbeth Lanchance, Pietrrick Her, Martine Vallee-Vice, Selection Academiciens France 2017/2018, 2017, s. 272-273.