Kultura wysocka
Kultura wysocka – jedna z grup kulturowych epoki brązu. Wykształciła się w X w. p.n.e. na wschodnich połaciach kultury łużyckiej, na południowym Wołyniu, górnym Bugiem, Styrem i Seretem.
Jej nazwa pochodzi od nazwy miejscowości Wysocko Wyżne w obwodzie lwowskim. Ze zwględu na to, że wykazuje wiele cech wspólnych z kulturą łużycką, bywa też traktowana jako jej wschodni odłam. W VI i V w. p.n.e. kultura wysocka dostała się w obszar wpływów scytyjskich i stopniowo zaczęła tracić swój odmienny charakter.
Bibliografia
edytuj- Paweł Zaręba: Pozostałe kultury epoki brązu i wczesnego okresu halsztackiego na ziemiach Polski i w jej sąsiedztwie w serwisie autora poświęconym archeologii, dostęp 2008-04-06. tytan.umcs.lublin.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-18)].
- Tadeusz Sulimirski: Kultura wysocka, 1931.