Lech (sterowiec)

sterowiec

Lech – pierwszy polski sterowiec w służbie Wojsk Aeronautycznych II RP.

„Lech” nad Warszawą (1926)

W 1921 został zakupiony we Francji z demobilu sterowiec ciśnieniowy „Zodiac VZ-11” klasy Vedette. We francuskiej marynarce wojennej był używany do wykonywania lotów patrolowych, eskortowania konwojów i wykrywania okrętów podwodnych. Przewieziono go do Gdańska, skąd w marcu 1922 przetransportowano go do portu sterowcowego w Toruniu, tam zmontowano i włączono do służby w Szkolnym Batalionie Sterowcowym Oficerskiej Szkoły Aeronautycznej. W 1924, po rozformowaniu szkoły, sterowiec przejęty został przez 1 batalion balonowy w Toruniu. Pierwszym komendantem sterowca „Lech” był porucznik Sławomir Bilek. Największą po Bileku liczbę godzin na „Lechu” wylatał kpt. pil. ster. Kazimierz Kraczkiewicz[1]. Na wiosnę 1928, po wykonaniu ostatniego lotu, sterowiec poszedł do kasacji.

Dane:

  • typ: ciśnieniowy (bezszkieletowy, miękki) Zodiac VZ-11
  • pojemność: 3150 m³
  • długość: 50 m
  • średnica: 12 m
  • prędkość: 80 km/h
  • zasięg: 800 km
  • pułap: 3000 m
  • załoga: do 6 osób
  • eksploatowany w Polsce: 19221928
  • miejsce stacjonowania: hala sterowcowa w Toruniu

Zobacz też

edytuj
  • SP-BSC – drugi polski sterowiec
  • WBS LOPP – niezrealizowany projekt pierwszego sterowca w pełni polskiej konstrukcji
  • Motobalon WBS (nie zaliczany do sterowców)

Przypisy

edytuj
  1. samolotypolskie.pl - Zodiac VZ-11 "Lech" [online], www.samolotypolskie.pl [dostęp 2018-05-06] (pol.).