Leszek Tomaszewski (lekarz)

polski biochemik

Leszek Tomaszewski (ur. 11 września 1919 w Rawie Ruskiej, zm. 30 stycznia 1997[1]) – polski lekarz, patobiochemik, pediatra, profesor nauk medycznych.

Życiorys

edytuj

W 1938 rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza[1]. W czasie okupacji niemieckiej Lwowa (1941–1944) był karmicielem wszy i tzw. strzykaczem w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami profesora Rudolfa Weigla[2]. Uczestniczył w konspiracji, w szeregach Wydziału Propagandy Okręgu Lwowskiego Narodowej Organizacji Wojskowej (pseudonim "Królik")[3], m.in. był redaktorem technicznym pisma Słowo Polskie[4]. W 1944 zagrożony aresztowaniem opuścił Lwów[1]. W latach 1944-1946 pracował w Zakładzie Produkcji Szczepionki Przeciw Durowi Plamistemu im. Rudolfa Weigla w Lublinie, w latach 1945-1946 równocześnie jako młodszy asystent w Zakładzie Fizjologii Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej[5]. W 1946 uzyskał dyplom lekarza na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego[5]. W latach 1946-1949 pracował w Klinice Chorób Dzieci Akademii Medyznej w Gdańsku, w 1947 otrzymał stopień doktora[5]. W latach 1949-1956 służył w wojsku, początkowo pracował jako pediatra na wyspie Wolin, gdzie zajmował się uchodźcami greckimi[1]. W 1951 zamieszkał w Warszawie, pracował w Wojskowym Oddziale Służby Zdrowia, a od 1952 równocześnie jako asystent w Zakładzie Chemii Fizjologicznej Akademii Medycznej w Warszawie. W 1953 uzyskał I stopień specjalizacji z pediatrii[5].

W latach 1956-1971 kierował Laboratorium Analityki Klinicznej Zespołu Klinik Dziecięcych Państwowego Szpitala Klinicznego nr 3 w Warszawie. W 1957 uzyskał II stopień specjalizacji z analityki klinicznej, w 1961 II stopień specjalizacji z pediatrii, w 1966 stopień doktora habilitowanego[5]. Od 1971 kierował Zakładem Analityki Klinicznej w Instytucie Biofarmacji AM, w 1982 otrzymał tytuł profesora[5]. W 1989 przeszedł na emeryturę[1].

Był członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Diagnostyki Laboratoryjnej i w latach 1967-1971 jego wiceprezesem, należał też do Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego, Polskiego Towarzystwa Biochemicznego (od 1954) i Polskiego Towarzystwa Lekarskiego (od 1982)[5].

W PRL został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Elżbieta Tomaszewska Epitafium, Magazyn Puls, nr 3/2007
  2. Alfabetyczny wykaz osób zatrudnionych w Instytucie prof. Rudolfa Weigla i zawody niektórych z nich po II wojnie światowej
  3. Jerzy Jarowiecki Studia nad prasą polską XIX i XX wieku, wyd. Naukowe WSP, Kraków 1997, s. 105, 106
  4. Jerzy Jarowiecki Konspiracyjne "Słowo Polskie" we Lwowie w latach 1939-1945, s. 582
  5. a b c d e f g h Kto jest kim w polskiej medycynie. Informator biograficzny, wyd. Interpress, Warszawa 1987, s. 677-678