Wikipedia

Life for Rent

album Dido

Life for Rent – drugi album studyjny brytyjskiej piosenkarki pop Dido wydany w 2003 roku.

Life for Rent
Wykonawca albumu studyjnego
Dido
Wydany

29 września 2003

Gatunek

Pop, trip hop

Długość

54:02

Wydawnictwo

BMG, Cheeky Records, Arista[1]

Producent

Rollo Armstrong, Dido, Mike Hedges[1]

Oceny
Album po albumie
No Angel
(1999) 		Life for Rent
(2003) 		Live at Brixton Academy
(2005)
Single z albumu Life for Rent
  1. „White Flag”
    Wydany: 1 września 2003
  2. „Stoned”
    Wydany: październik 2003 (klubowy)
  3. „Life for Rent”
    Wydany: 1 grudnia 2003
  4. „Don't Leave Home”
    Wydany: 12 kwietnia 2004
  5. „Sand in My Shoes”
    Wydany: 13 września 2004

Lista utworów edytuj

  1. „White Flag” (Dido Armstrong, Rollo Armstrong, Rick Nowels) – 4:01
  2. „Stoned” (D. Armstrong, R. Armstrong, Lester Mendez) – 5:55
  3. „Life for Rent” (D. Armstrong, R. Armstrong) – 3:41
  4. „Mary’s in India” (D. Armstrong, R. Armstrong) – 3:42
  5. „See You When You’re 40" (D. Armstrong, R. Armstrong, Aubrey Nunn) – 5:20
  6. „Don’t Leave Home” (D. Armstrong, R. Armstrong) – 3:46
  7. „Who Makes You Feel” (D. Armstrong, R. Armstrong, John Harrison) – 4:21
  8. „Sand in My Shoes” (D. Armstrong, Nowels) – 5:00
  9. „Do You Have a Little Time” (D. Armstrong, Bates, Nowels) – 3:55
  10. „This Land Is Mine” (D. Armstrong, R. Armstrong, Nowels) – 3:46
  11. „See the Sun” (D. Armstrong) – 10:36
    • „See the Sun” (5:04) i poprzedzany ponad dwuminutową ciszą ukryty utwór „Closer” (3:29)

Odbiór edytuj

Nagrody edytuj

Life for Rent zostało nominowane do nagród BRIT Awards w kategorii „Najlepszy album brytyjski” w 2004 roku, konkurując z albumami Daniela Bedingfilda (Gotta Get Thru This), Blur (Think Tank) i The Coral (Magic and Medicine), ale wszyscy przegrali z albumem The Darkness (Permission to Land). „White Flag” zdobyło w 2004 roku nagrodę Ivor Novello Awards w kategorii „Międzynarodowy hit roku”.

Sprzedaż edytuj

Life for Rent spędziło 10 tygodni na szczycie listy sprzedaży albumów w UK[9][10]. Pozostał również na liście przez 52 tygodnie[11]. The Life for Rent Tour trwała do 2004 roku, Dido wystąpiła prawie na całym świecie.

W Australii album zadebiutował na 1. miejscu listy sprzedaży albumów ARIA i stał się jednym z najlepiej sprzedających się albumów 2003 roku, pokrywając się sześciokrotną platyną ze sprzedażą 420 tysięcy kopii. Dido powtórzyła tym samym wynik swojego poprzedniego albumu, No Angel.

Jest to najszybciej sprzedający się album kobiety, sprzedając się na całym świecie w ponad 5 milionach egzemplarzy. W ciągu 5 dni album zyskał milion nabywców.

W Polsce nagrania osiągnęły status złotej płyty[12].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Discogs: Dido – Life For Rent. www.discogs.com. [dostęp 2021-03-23]. (ang.).
  2. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Life For Rent – Dido. AllMusic. [dostęp 2021-03-23]. (ang.).
  3. ↑ Jim Farber: Life for Rent. Entertainment Weekly. [dostęp 2022-12-31]. (ang.).
  4. ↑ Alexis Petridis: Dido, Life for Rent. The Guardian. [dostęp 2022-12-31]. (ang.).
  5. ↑ Life for Rent by Dido. Metacritic. [dostęp 2022-12-31]. (ang.).
  6. ↑ Molly Woodcraft: Dido, Life for Rent. The Observer. [dostęp 2022-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-10-09)]. (ang.).
  7. ↑ Barry Walters: Dido: Life For Rent. Rolling Stone. [dostęp 2022-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-01)]. (ang.).
  8. ↑ Sal Cinquemani: Review: Dido, Life for Rent. Slant Magazine. [dostęp 2022-08-31]. (ang.).
  9. ↑ http://www.officialcharts.com/chart-news/all-the-number-1-albums__7949/ – Oficjalna lista numerów 1. w UK, rok 2003.
  10. ↑ http://www.officialcharts.com/chart-news/all-the-number-1-albums__7949/ – Oficjalna lista numerów 1. w UK, rok 2004.
  11. ↑ British Hit Singles & Albums (Edition 18), publikowane przez Guinness World Records.
  12. ↑ Złote płyty CD przyznane w 2004 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-06-19].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Life_for_Rent&oldid=70388698”