Liga Walk na Poduszki
Liga Walk na Poduszki (PFL) – zlokalizowana w Toronto półzawodowa liga sportowa związana z publicznymi walkami na poduszki. Rozgrywki żartobliwego sportu dla kobiet odbywają się w ringu, podobnie jak walki bokserskie i zapaśnicze. Ligę założył Stacy P. Case, obecnie komisarz ligi, we współpracy z honorowym komisarzem ligi, Craigiem Danielsem, w lutym 2004 roku[1]. Oficjalny start Ligi miał miejsce w kanadyjskim barze gotyckim o nazwie Watykan, mieszczącym się w centrum Toronto. Od tamtego momentu zawody odbywają się zarówno w Montrealu (prowincja Quebec) jak i Nowym Jorku[2], ale to Toronto w prowincji Ontario pozostaje główną siedzibą ligi. Jedna z zawodniczek pochodząca z Wielkiej Brytanii, Abby Roadkill, wypowiedziała się niedawno o szansach na sukces ligi w tym kraju[3].
W walce, regulowanej skodyfikowanymi zasadami, biorą udział dwie lub trzy kobiety, przy czym jedna z nich pełni funkcję damage à trois[4]. Zawodniczki często doznają skaleczeń, zadrapań i siniaków. Zdarzają się również poważniejsze urazy takie jak wstrząśnienia mózgu, podbite oczy, utrata zębów, rozbite wargi, naderwane mięśnie i uszkodzenia nerek.
Liga narodziła się kiedy członkowie kanadyjskiej trupy burleskowej “Skin Tight Outta Sight” spotkali się z zespołem Case’a (którego nazwa została zaczerpnięta z komiksów erotycznych tijuana bibles) na koncertach noworocznych w 2004 i 2005 roku. Podczas drugiego z koncertów wybrane członkinie widowni zostały zaproszone na ring. Kolejne serie imprez w 2006 roku, sponsorowane przez ligę, odbywały się w barze Watykan i skupiały się już głównie na walkach na poduszki. Prawa telewizyjne do ligi, potencjalnie opłacalnego interesu dla jej założycieli, zostały zakupione w 2007 roku przez producentów programów typu reality show i sitcomów, Eddiego Octobera (producenta wykonawczego Tommy Lee Goes to College i The Roseanne Show) i Ala Bermana (producenta wykonawczego The Biggest Loser i Survivor)[5][6].
Zasady edytuj
- W walce mogą brać udział wyłącznie kobiety.
- Walka trwa max. 5 minut i może zostać zakończona przypięciem, poddaniem się lub decyzją sędziego. Jeśli walka nie zostanie rozstrzygnięta, zwyciężczyni wybierana jest przez 3-osobową komisję.
- Dozwolone są ciosy i chwyty takie jak leg drops, clotheslines i submission itp., tak długo jak do ich wykonania użyta jest poduszka.
- Zablokowanie ataku przeciwniczki poprzez przytrzymanie jej poduszki kończy się ostrzeżeniem od sędziego. Członkowie komisji mogą wziąć te ostrzeżenia pod uwagę podczas wybierania zwyciężczyni.
- Zabroniony jest atak na gałki oczne, gryzienie, drapanie, ciągnięcie za włosy i ciosy poniżej pasa.
- Zabronione jest grubiańskie, obraźliwe i obsceniczne zachowanie.
- Surowo zabronione jest wypełnianie poduszki przedmiotami takimi jak cegły itp.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ No softies in Canada's campy Pillow Fight League, Reuters, Jan 16 2007
- ↑ SPARE TIMES JAN,. 19 – JAN. 25; PILLOW FIGHT LEAGUE, New York Times Jan 2007
- ↑ Latest News headlines, exclusives and opinion | The Sun [online], thesun.co.uk [dostęp 2018-07-29] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-05] (ang.).
- ↑ Fight like a girl by Neil Janowitz, January 2007
- ↑ Producers nab rights to Pillow Fight League by Adam Finley, TVSquad Apr 2007
- ↑ Pair launch Pillow Fight League by Josef Adalian Variety (magazine), April 2007