Louis Abensur
Jacob Louis Abensur (Jakub Ludwik Abensur) – dyplomata polski i saski, jeden z niewielu dyplomatów polskich tych czasów mieszczańskiego pochodzenia.
| Zawód, zajęcie |
dyplomata polski i saski |
|---|---|
| Narodowość |
żydowska |
Życiorys
edytujLouis Abensur, z pochodzenia Żyd duński, był w latach 1695-1704 i 1704-1713 rezydentem Rzeczypospolitej w Hamburgu. Jego losy znakomicie oddają zamieszanie w polskiej dyplomacji okresu unii z Saksonią i wojen ze Szwecją.
Mianowany jeszcze przez Jana III Sobieskiego w 1695, w 1698 August II Mocny znów nadał mu listy uwierzytelniające. Wettyn nie miał doń jednak zaufania, ponieważ Abensur był w czasie elekcji zaangażowany po stronie księcia Conti, dlatego wolał posługiwać się rezydentem saskim w Hamburgu – Eberbachem.
W 1702 roku wysłany do Gdańska, gdy Karl Gustav von Jordan – inny agent saski pojechał do Paryża. Była to część szeroko zakrojonej gry dyplomatycznej Augusta II.
W 1704 roku Abensur związał się z prymasem Radziejowskim, przywódca opozycji antywettyńskiej a pośrednio też z Leszczyńskim. August II Mocny poinformowany o tym zażądał by władze Hamburga aresztowały Abensura, a jego korespondencje opieczętowały i wydały Eberbachowi. Niechętna Abensurowi hamburska rada miejska chętnie przychyliła się do żądań Augusta.
Wypuszczony na wolność znów związał się z Leszczyńskim, który już jako Stanisław I uczynił go w 1706 ponownie polskim rezydentem w Hamburgu, którym Abensur tytułował się jeszcze w 1713 roku.
Abensur był z pochodzenia Żydem. Imię Louis przyjął w 1706 roku na chrzcie. Później poparł partię Stanisława Leszczyńskiego.
Linki zewnętrzne
edytujBibliografia
edytuj- Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN Warszawa 1982, s. 271, 408-409, 451.