Mój księżycowy pech
Mój księżycowy pech – młodzieżowa powieść fantastycznonaukowa autorstwa Jerzego Broszkiewicza, wydana w 1970 przez wydawnictwo Nasza Księgarnia w serii Klub Siedmiu Przygód i ponownie w 1976 w kolekcji Biblioteka młodych.
Fabuła
edytujOsią powieści są przygody 14-letniego chłopca, który leci na Księżyc własnym pojazdem i bierze udział w akcji ratowniczej[1].
Wydania i tłumaczenia
edytujPowieść doczekała się dwóch wydań (1970, 1975) i tłumaczeń na j. niemiecki (Mein Pech mit der Mondreise, 1978) i j. słowacki (Vesmime dobrodruistvä, 1978 – wydanie łączne z Ci z Dziesiątego Tysiąca)[2].
Odbiór i analiza
edytujStanisław Frycie zauważył, że powieść jest „optymistycznym moralitetem”, a dla autora ważniejsze od „olśniewania czytelników cudami techniki” są „walory moralne” głównego bohatera, takie jak „odwaga i pasja poznawcza”[1][3].
Według Andrzeja Niewiadowskiego i Antoniego Smuszkiewicza, powieść ma „klasyczny schemat przygód” i podejmuje częsty dla fantastyki naukowej temat kontaktu z Obcym[4]. Weług Niewiadomskiego, bohater powieści wykazuje się „odwagą, sprytem i zapobiegliwością”, a powieść wpisuje się w typową dla autora pochwałę dzieci i młodzieży, pozytywnie kontrastowanych z dorosłymi[5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Stanisław Frycie , Broszkiewicz, Jerzy, [w:] Krystyna Kuliczkowska, Barbara Tylicka, Nowy słownik literatury dla dzieci i młodzieży: pisarze, książki, serie, ilustratorzy, przegląd bibliograficzny, Wiedza Powszechna, 1979, s. 53, ISBN 978-83-214-0018-1 (pol.).
- ↑ Jadwiga Czachowska (red.), Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny. T. 1, A – B, Alicja Szałagan (red.), 2003, s. 292 .
- ↑ Stanisław Frycie , Leksykon literatury dla dzieci i młodzieży, Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2007, s. 87–88, ISBN 978-83-89935-24-3 (pol.).
- ↑ Andrzej Niewiadowski , Antoni Smuszkiewicz , Leksykon polskiej literatury fantastycznonaukowej, Wyd. Poznańskie, 1990, s. 47, ISBN 978-83-210-0892-9 [dostęp 2023-10-12] (pol.).
- ↑ Andrzej Niewiadowski , Literatura fantastycznonaukowa, Wyd. Naukowe PWN, 1992, s. 129–130, ISBN 978-83-01-10122-0 (pol.).