Magia przenośna (tzw.zaraźliwa) – drugi, poza magią homeopatyczną, składnik myślenia magicznego i działania, opisywany przez Jamesa Frazera wspólnym określeniem magii sympatycznej. Opiera się on na założeniu, że jeżeli na dany przedmiot, który miał bezpośrednią lub czasem pośrednią styczność z innym przedmiotem, istotą lub zjawiskiem, czarownik zadziała w określony sposób, to skutki takiego działania odczuje także ta istota lub na dane zjawisko czy przedmiot zostanie wywarty wpływ. Zasada magii przenośnej występuje zazwyczaj z myśleniem charakterystycznym dla magii homeopatycznej[1]. Dotyczy to m.in. magicznego połączenia osób bliskich, np. gdy w okolicach Borneo wojownik wybierał się wojnę, bliska mu kobieta (żona lub siostra) nie mogła spać w nocy (aby nie był zaskoczony przez wroga), nie mogła smarować włosów tłuszczem (aby się nie pośliznął), powinna sypać gotowaną kukurydzę po werandzie (aby był zręczny), a w mieszkaniu nie powinno być obiektów o które można się potknąć[2].

Myślenie to opiera się na fałszywym założeniu, że jeśli coś znajdowało się w styczności z czymś innym, to te dwie rzeczy są zawsze ze sobą w jakiś sposób powiązane[3].

Przypisy

edytuj
  1. James George Frazer: Złota Gałąź. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1996, s. 38-39. ISBN 83-06-02557-1.
  2. James George Frazer: Złota Gałąź. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1996, s. 50-51. ISBN 83-06-02557-1.
  3. Bronisław Malinowski: Wierzenia pierwotne i formy ustroju społecznego. O zasadzie ekonomii myślenia. T. 1. Warszawa: PWN, 1984, s. 95. ISBN 83-01-05893-5.