Maksymilian Gawlik
Maksymilian Gawlik (ur. 22 stycznia 1889[1], zm. 22 września 1950[2]) – major żandarmerii Wojska Polskiego.
major żandarmerii | |
Data urodzenia |
22 stycznia 1889 |
---|---|
Data śmierci |
22 września 1950 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
komendant Kadry Szwadronu Zapasowego |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujW czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1916 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W latach 1917–1918 jego oddziałem macierzystym był pułk piechoty Nr 90[3][4].
27 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu rotmistrza, w żandarmerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Żandarmerii Wojskowej w Warszawie[5]. 30 maja 1921 został przeniesiony do 2 dywizjonu żandarmerii w Lublinie na stanowisko dowódcy szwadronu zapasowego w Puławach[6][7]. W następnym miesiącu otrzymał odkomenderowanie na jeden rok, na Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego celem ukończenia studiów[8]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 8. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[1]. W latach 1923–1924, po powrocie z odkomenderowania, pełnił obowiązki komendanta Kadry szwadronu zapasowego[9][10]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[11]. Następnie został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy dywizjonu[12]. W marcu 1927 roku został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy dywizjonu[13]. 26 maja 1928 roku został przeniesiony do kadry oficerów żandarmerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Lublin na przeciąg sześciu miesięcy celem odbycia praktyki poborowej[14][15][16]. W listopadzie tego roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Sącz na stanowisko komendanta[17]. W czerwcu 1930 roku został przeniesiony do korpusu oficerów administracji, dział kancelaryjny, z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku w PKU Nowy Sącz[18]. We wrześniu tego roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Gdynia na stanowisko komendanta[19][20]. W marcu 1934 roku został ponownie przeniesiony do korpusu oficerów żandarmerii oraz zwolniony z zajmowanego stanowiska z pozostawieniem bez przynależności służbowej i z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII[21][22]. Z dniem 31 lipca 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[23].
Zmarł 22 września 1950. Pochowany na starym cmentarzu parafialnym w Dębicy (sektor C-c-214)[2].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1938)[24]
- Medal Niepodległości (4 listopada 1933)[25][26]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)
Przypisy
edytuj- ↑ a b Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 292.
- ↑ a b Cmentarz Parafialny w Dębicy – wyszukiwarka osób pochowanych [online], www.polski-cmentarz.com [dostęp 2021-06-14] .
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1917 ↓, s. 244, 602.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 286, 763.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920 roku, s. 798.
- ↑ Suliński 2012 ↓, s. 30.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 401, 625.
- ↑ Rozkazy DOGen. Kraków ↓, Nr 84 z 15 czerwca 1921 roku, pkt 4.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1054, 1063.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 960, 965.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 737.
- ↑ Suliński 2012 ↓, s. 33.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 86.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 150.
- ↑ Suliński 2012 ↓, s. 38.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 672, 674.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 358.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 205.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 302.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 353, 512.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 12 marca 1934 roku, s. 89.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 136.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 283.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Wawrzyński 2001 ↓, s. 108.
Bibliografia
edytuj- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego Kraków. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2018-10-20].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Suliński: 2 Dywizjon Żandarmerii Wojskowej Lublin (1918-1939). Mińsk Mazowiecki: Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej, 2012.
- Tadeusz Wawrzyński. Oficerowie żandarmerii kawalerowie Krzyża i Medalu Niepodległości. „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej”. 24, s. 104–116, 2001. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe.