Mariusz Kaczmarek (koszykarz)
Mariusz Kaczmarek (ur. 25 kwietnia 1961[3]) – polski koszykarz występujący na pozycji rozgrywającego, reprezentant Polski, dwukrotny brązowy medalista mistrzostw Polski.
 Kaczmarek podczas prezentacji Zastalu Zielona Góra w październiku 2011 | ||||||||||||||||||||
| rozgrywający[1] | ||||||||||||||||||||
| Pseudonim |
„Kaczy”[1] | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data urodzenia | ||||||||||||||||||||
| Wzrost |
187[2] cm | |||||||||||||||||||
| Kariera | ||||||||||||||||||||
| Aktywność |
1976–1992 | |||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
Życiorys edytuj
Kaczmarek jest wychowankiem Zastalu Zielona Góra[1]. Koszykówkę zaczął trenować w szkole podstawowej, skąd trafił do juniorskich drużyn zielonogórskiego klubu. Był powoływany do młodzieżowych kadr Polski. Grał również w rezerwach Zastalu występując w rozgrywkach na szczeblu regionalnym, a jako 16-latek trafił do pierwszego zespołu tego klubu[4] i w sezonie 1976/1977 zadebiutował w rozgrywkach ligowych na szczeblu centralnym, występując w ówczesnej II lidze[5]. Ze względu na wadę wzroku przez większość kariery występował w soczewkach kontaktowych[4]. W zespole z Zielonej Góry występował do 1980[6], rozgrywając w nim ponad 70 spotkań ligowych[a][5].
Po zakończeniu nauki w szkole średniej został zawodnikiem Zagłębia Sosnowiec[7], w barwach którego zadebiutował w najwyższej klasie rozgrywkowej (noszącej wówczas nazwę I ligi). W pierwszym sezonie (1980/1981) wystąpił w 25 meczach ligowych, w których zdobywał średnio po 5,6 punktu[5], sięgając z klubem z Sosnowca po brązowy medal tych rozgrywek. W tym czasie grę w koszykówkę łączył ze studiami wyższymi[7]. W wyniku sprowadzeniu do sosnowieckiego zespołu Kenta Washingtona i problemów z kontuzjami[4] w sezonie 1981/1982 nie rozegrał ani jednego meczu ligowego[5].
Po spędzeniu 2 lat w Sosnowcu Kaczmarek przeniósł się do Wrocławia, gdzie został graczem Gwardii[7]. W sezonie sezonie 1982/1983 rozegrał tylko 3 mecze ligowe[5], a jego nowy klub zdobył brązowy medal ówczesnej I ligi[8]. W kolejnym sezonie grał już znacznie częściej (w sumie 23 spotkania ligowe), zdobywając średnio po 8,1 punktu[5].
Mimo lepszych warunków finansowych oferowanych przez klub z Wrocławia ze względu na sytuację rodzinną w 1984 zdecydował się na powrót do Zastalu, który awansował wówczas do najwyższej klasy rozgrywkowej[7]. Został czołowym graczem zielonogórskiego zespołu[9]. Mimo faktu, że w swojej grze skupiał się bardziej na asystach niż zdobywaniu punktów[b][10] to tylko w pierwszym sezonie po powrocie (1984/1985) zdobywał średnio mniej niż 10 punktów na mecz (9,1 punktu), trzykrotnie przekraczając średnią 20 punktów w spotkaniu (sezon 1986/1987 – 21,5 punktu, 1988/1989 – 21,1 punktu oraz 1989/1990 – 20,3 punktu[5]). 13 grudnia 1986 w meczu ligowym z Pogonią Szczecin zdobył 43 punkty, co jest drugim najlepszym wynikiem w historii Zastalu (więcej, bo 49 punktów zdobył tylko Mirosław Rajkowski w grudniu 1993[11]). Był powoływany do reprezentacji Polski, w której rozegrał od 2[12] do około 30 meczów[4][c]. W sumie w klubie z Zielonej Góry rozegrał co najmniej 259 meczów ligowych, w których zdobył co najmniej 3630 punktów[a][13], z czego w najwyższej klasie rozgrywkowej wystąpił w 184 spotkaniach, zdobywając łącznie 3131 punktów[2].
W 1992, w wieku 31 lat, zakończył karierę sportową, skupiając się na prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej[14] (prowadził w tym czasie hurtownię cytrusów, już pod koniec kariery próbując łączyć grę w koszykówkę z działalnością biznesową[4]). Pozostał jednak związany z zielonogórską koszykówką – był między innymi przez kilka miesięcy asystentem Dragana Višnjevaca (Serb pod koniec lat 90. XX wieku był trenerem Zastalu)[14], zajmował się szkoleniem młodzieży[1], prowadził własny klub koszykarski Kaczy Zielona Góra[15], a także pracował jako działacz Stowarzyszenia Koszykówki Młodzieżowej Zastal, czy kierownik Muszkieterów Nowa Sól[16].
3 listopada 2019, przed meczem Polskiej Ligi Koszykówki z Anwilem Włocławek, zielonogórski klub uhonorował Kaczmarka zastrzeżeniem numeru 5, z którym występował w czasie gry w Zastalu[17].
Statystyki edytuj
Opracowano na podstawie plkhistory.ugu.pl[5]. Jeśli nie zaznaczono inaczej statystyki dotyczą występów w najwyższej klasie rozgrywkowej (ówczesna I liga)
| Legenda | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| M | Mecze | S5 | Pierwsza piątka | MPG | Minuty na mecz |
| FG% | Celność rzutów z pola | 3P% | Celność rzutów „za 3” | FT% | Celność rzutów wolnych |
| RPG | Zbiórki na mecz | APG | Asysty na mecz | SPG | Przechwyty na mecz |
| BPG | Bloki na mecz | PPG | Punkty na mecz | ||
| Sezon | Drużyna | M | S5 | MPG | FG% | 3P% | FT% | RPG | APG | SPG | BPG | PPG |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1976/1977 | Zastal Zielona Góra (II liga) | 18 | 3,1 | |||||||||
| 1977/1978 | Zastal Zielona Góra (II liga) | 24 | 3,5 | |||||||||
| 1978/1979 | Zastal Zielona Góra (II liga) | 33 | 11,5 | |||||||||
| 1979/1980 | Zastal Zielona Góra (b.d.) | b.d. | b.d. | |||||||||
| 1980/1981 | Zagłębie Sosnowiec | 25 | 5,6 | |||||||||
| 1981/1982 | Zagłębie Sosnowiec | 0 | 0,0 | |||||||||
| 1982/1983 | Gwardia Wrocław | 3 | 4,7 | |||||||||
| 1983/1984 | Gwardia Wrocław | 23 | 8,1 | |||||||||
| 1984/1985 | Zastal Zielona Góra | 23 | 9,1 | |||||||||
| 1985/1986 | Zastal Zielona Góra | 21 | 13,2 | |||||||||
| 1986/1987 | Zastal Zielona Góra | 24 | 21,5 | |||||||||
| 1987/1988 | Zastal Zielona Góra | 23 | 17,2 | |||||||||
| 1988/1989 | Zastal Zielona Góra | 21 | 21,1 | |||||||||
| 1989/1990 | Zastal Zielona Góra | 18 | 20,3 | |||||||||
| 1990/1991 | Zastal Zielona Góra | 34 | 17,6 | |||||||||
| 1991/1992 | Zastal Zielona Góra | 20 | 15,1 |
Uwagi edytuj
- ↑ a b Według danych z serwisu plkhistory.ugu.pl, które nie obejmują statystyk Kaczmarka z sezonu 1979/1980.
- ↑ W tym czasie, inaczej niż współcześnie, asyst nie odnotowywano w oficjalnie prowadzonych statystykach.
- ↑ Wg danych z serwisu plkhistory.ugu.pl, które prawdopodobnie są niekompletne były to 2 mecze (po 1 w 1987 i 1990), a według artykułu Andrzeja Tomasika około 30 spotkań – brak oficjalnych danych na ten temat, gdyż Polski Związek Koszykówki nie prowadzi oficjalnej i ogólnodostępnej bazy danych dotyczącej reprezentacji Polski
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Artur Łukasiewicz, atom: Koszykarska koszulka Mariusza Kaczmarka, czyli zielonogórskie wcielenie Michaela Jordana. zielonagora.wyborcza.pl, 2019-11-09. [dostęp 2019-11-09].
- ↑ a b Oni grali w ekstraklasie. W: Maciej Noskowicz: Droga do złota. Zielonogórska koszykówka w ekstraklasie. Zielona Góra: Pro Libris - wydawnictwo WiMBP im. C. Norwida w Zielonej Górze, 2013, s. 237. ISBN 978-83-64393-01-3.
- ↑ Uniwersjada 1981. Bukareszt, wyd. Akademicki Związek Sportowy, Warszawa 1981, s. 17
- ↑ a b c d e Andrzej Tomasik: Z dziejów Zastalu: Wielka gra Mariusza Kaczmarka. zielonagora.sport.pl, 2011-02-02. [dostęp 2019-11-09].
- ↑ a b c d e f g h Mariusz Kaczmarek. plkhistory.ugu.pl. [dostęp 2019-11-09].
- ↑ Mariusz Kaczmarek. Idol i prawdziwy czarodziej. W: Maciej Noskowicz: Droga do złota. Zielonogórska koszykówka w ekstraklasie. Zielona Góra: Pro Libris - wydawnictwo WiMBP im. C. Norwida w Zielonej Górze, 2013, s. 174. ISBN 978-83-64393-01-3.
- ↑ a b c d Mariusz Kaczmarek. Idol i prawdziwy czarodziej. W: Maciej Noskowicz: Droga do złota. Zielonogórska koszykówka w ekstraklasie. Zielona Góra: Pro Libris - wydawnictwo WiMBP im. C. Norwida w Zielonej Górze, 2013, s. 175. ISBN 978-83-64393-01-3.
- ↑ Sezon 1982/1983 (Ekstraklasa). plkhistory.ugu.pl. [dostęp 2019-11-09].
- ↑ Mariusz Kaczmarek. Idol i prawdziwy czarodziej. W: Maciej Noskowicz: Droga do złota. Zielonogórska koszykówka w ekstraklasie. Zielona Góra: Pro Libris - wydawnictwo WiMBP im. C. Norwida w Zielonej Górze, 2013, s. 174-176. ISBN 978-83-64393-01-3.
- ↑ Mariusz Kaczmarek. Idol i prawdziwy czarodziej. W: Maciej Noskowicz: Droga do złota. Zielonogórska koszykówka w ekstraklasie. Zielona Góra: Pro Libris - wydawnictwo WiMBP im. C. Norwida w Zielonej Górze, 2013, s. 176. ISBN 978-83-64393-01-3.
- ↑ Kosma Zatorski: Dzień słonia, czyli ważna wygrana w Szczecinie!. basketzg.pl. [dostęp 2019-11-09].
- ↑ Mariusz Kaczmarek. plkhistory.ugu.pl. [dostęp 2019-11-09].
- ↑ Zastal Zielona Góra Najwięcej zdobytych punktów w drużynie:. plkhistory.ugu.pl. [dostęp 2019-11-09].
- ↑ a b Mariusz Kaczmarek. Idol i prawdziwy czarodziej. W: Maciej Noskowicz: Droga do złota. Zielonogórska koszykówka w ekstraklasie. Zielona Góra: Pro Libris - wydawnictwo WiMBP im. C. Norwida w Zielonej Górze, 2013, s. 177. ISBN 978-83-64393-01-3.
- ↑ Marcin Chojecki: Grać jak najbardziej efektywnie. legionisci.com, 2010-01-22. [dostęp 2019-11-09].
- ↑ atom: Przewrotu w zielonogórskim baskecie cd. Kolejna głowa poleciała. zielonagora.sport.pl, 2014-03-04. [dostęp 2019-11-09].
- ↑ Maciej Molka: Mistrz Polski pokonany! 101:77 dla Stelmetu Enea BC!. basketzg.pl. [dostęp 2019-11-09].