Maryja Alijewa
Maryja Ryhorauna Alijewa (biał. Марыя Рыгораўна Аліева, ros. Мария Григорьевна Алиева, Marija Grigorjewna Alijewa; ur. 1 stycznia 1953 w Ostrowie w rejonie lachowickim) – białoruska związkowiec i polityk, od 1999 roku przewodnicząca Białoruskiej Organizacji Kobiet Pracujących i zastępczyni przewodniczącego Białoruskiego Kongresu Demokratycznych Związków Zawodowych.
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Maryja Ryhorauna Alijewa |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1953 |
| Data śmierci | |
| Zastępczyni przewodniczącego Białoruskiego Kongresu Demokratycznych Związków Zawodowych | |
| Okres |
od maja 1999 |
| Przewodnicząca Białoruskiej Organizacji Kobiet Pracujących | |
| Okres |
od maja 1999 |
Życiorys edytuj
Urodziła się 1 stycznia 1953 roku we wsi Ostrów, w rejonie lachowickim obwodu baranowickiego Białoruskiej SRR, ZSRR. Ukończyła szkołę średnią. W latach 1970–1971 pracowała jako kontrolerka w Mińskiej Fabryce Silników. W latach 1971–1993[1] (według innego źródła – 1971–1973[2]) była cewkarką w Mińskiej Fabryce Elektrotechnicznej. W latach 1994–1995[1] (według innego źródła – 1993–1995[2]) pełniła funkcję zastępczyni prezesa Białoruskiego Kongresu Demokratycznych Związków Zawodowych (BKDZZ). W latach 1995–1999[1] (według innego źródła – 1993–1997[2]) pracowała jako kierowniczka działu administracyjnego, a następnie przewodnicząca Wolnego Związku Zawodowego Białoruskiego. Od maja 1999 roku była przewodniczącą Białoruskiej Organizacji Kobiet Pracujących[1] – organizacji, która została założona w 1996 roku z jej inicjatywy[2] – oraz zastępczynią prezesa BKDZZ. Należała do partii socjaldemokratycznej[1].
Życie prywatne edytuj
Maryja Alijewa jest rozwiedziona, ma córkę. Jest prawosławna[3].
Oceny edytuj
Zdaniem autorów opracowania „Profsojuznoje dwiżenije Biełarusi w 1990–2004 gg.” (pol. Ruch związkowy Białorusi w latach 1990–2004), Maryja Alijewa jest dość aktywną uczestniczką ruchu demokratycznego i związkowego, ale najprawdopodobniej nie zdołałaby samodzielnie, pracując poza zespołem, pełnić roli organizatorki i liderki szerokiego ruchu związkowego będącego w opozycji do oficjalnych związków zawodowych. Alijewa posiada doświadczenie w uczestnictwie w ruchu robotniczym i ruchu kobiet pracujących. Cieszy się w tych środowiskach dość ugruntowanym autorytetem[2].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
- В. Ф. Голубев, И. Ф. Китурко, А. Ю. Хадыко, В. К. Зимницкая, В. А. Ивашкевич: Профсоюзное двиижение Беларуси в 1990-2004 гг.. Mińsk: 2004. [dostęp 2019-07-13]. (ros.).