Metoda DPPH
Metoda DPPH – technika analityczna służąca do określenia potencjału antyoksydacyjnego badanych związków. W procedurze tej stosuje się stabilny, modelowy rodnik 2,2-difenylo-1-pikrylohydrazylowy (DPPH, z ang. 2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl radical)[1], który jest ciemnofioletowym, krystalicznym ciałem stałym, dobrze rozpuszczalnym w rozpuszczalnikach organicznych, a nierozpuszczalnym w wodzie. Została opisana w 1958 roku przez Marsdena S. Bloisa[2]
Procedura edytuj
Badany związek (ArOH) miesza się z DPPH (najczęściej stosuje się technikę zatrzymanego przepływu, gdyż reakcje na ogół zachodzą bardzo szybko, a pierwsze sekundy są kluczowe dla wyznaczania stałej szybkości reakcji, k), a następnie mierzy się spadek absorbancji przy długości fali 517 nm (odpowiada to maksimum absorpcji dla wyjściowego DPPH)[3]. Przeprowadzając test DPPH wyznacza się absolutne stałe szybkości reakcji, które informują o potencjale antyoksydacyjnym związku. Jednym z mechanizmów reakcji badanych związków z rodnikiem DPPH jest przeniesienie atomu wodoru (HAT, hydrogen atom transfer), który prowadzi do powstawania formy zredukowanej DPPH, a w konsekwencji spadku absorbancji przy 517 nm (Schemat 1)[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Sagar B. Kedare, R.P. Singh, Genesis and development of DPPH method of antioxidant assay, „Journal of Food Science and Technology”, 48 (4), 2011, s. 412–422, DOI: 10.1007/s13197-011-0251-1.
- ↑ Marsden S. Blois, Antioxidant Determinations by the Use of a Stable Free Radical, „Nature”, 181 (4617), 1958, s. 1199–1200, DOI: 10.1038/1811199a0.
- ↑ Om P. Sharma, Tej K. Bhat, DPPH antioxidant assay revisited, „Food Chemistry”, 113 (4), 2009, s. 1202–1205, DOI: 10.1016/j.foodchem.2008.08.008.
- ↑ Zhou Nie i inni, Enhanced radical scavenging activity by antioxidant-functionalized gold nanoparticles: A novel inspiration for development of new artificial antioxidants, „Free Radical Biology and Medicine”, 43 (9), 2007, s. 1243–1254, DOI: 10.1016/j.freeradbiomed.2007.06.011.