Metoda L-curve

Metoda L-curve – sposób wyznaczania optymalnej wartości parametrów regularyzacyjnych (np. parametru $\lambda$ w regularyzacji Tichonowa) poprzez graficzne przedstawienie na wykresie logarytmiczno-logarytmicznym normy z rozwiązania zregularyzowanego (zwyczajowo na osi y) w funkcji normy reszt (zwyczajowo na osi x). Jest to wygodne narzędzie do porównania rozmiaru rozwiązania zregularyzowanego i jego dopasowania do danych wraz ze zmianą parametru regularyzacyjnego.^[1]

Przykładowa graficzna reprezentacja metody L-curve. Liczby na wykresie przedstawiają wybrane wartości parametru regularyzacyjnego.

Zobacz też

Przypisy

↑ P. C. Hansen, The L-Curve and its Use in the Numerical Treatment of Inverse Problems, w książce Computational Inverse Problems in Electrocardiology, pod red. P. Johnston, Advances in Computational Bioengineering, 2000, strony 119-142, WIT Press

[1] P. C. Hansen, The L-Curve and its Use in the Numerical Treatment of Inverse Problems, w książce Computational Inverse Problems in Electrocardiology, pod red. P. Johnston, Advances in Computational Bioengineering, 2000, strony 119-142, WIT Press

[1]