Mistrzostwa świata w szachach 1927
Mecz pomiędzy ówczesnym mistrzem świata - José Capablanką, a rosyjskim emigrantem Aleksandrem Alechinem rozegrany w Buenos Aires w dniach 16 IX - 29 XI 1927 r.
Geneza meczu
edytujAlechin rzucił wyzwanie Capablance krótko po wygraniu przez niego meczu z Laskerem w 1921 r. Capablanca nie zamierzał jednak ryzykować utraty tytułu i w czasie pierwszego po wojnie międzynarodowego turnieju w Londynie w 1922 r. ogłosił nowy regulamin walk o tytuł mistrzowski (tzw. "protokół londyński").
Regulamin ten omawiał szczegółowo wszystkie twarde warunki jakie musiał spełnić pretendent wyzywający mistrza. Znalazł się w nim także przepis, w myśl którego organizator meczu musiał wnieść na fundusz nagród sumę przynajmniej 10 tys. dolarów, pokryć koszty dojazdu i utrzymania obydwu graczy w czasie meczu. Z funduszu nagród mistrz świata otrzymywał 20%, reszta funduszu miała być podzielona w stosunku 60% do 40% pomiędzy zwycięzcę meczu i pokonanego. Zastaw jaki musiał wpłacić pretendent wyzywając mistrza świata to 500 dolarów, po 3 miesiącach obydwaj zawodnicy musieli wpłacić po 500 dolarów a dodatkowo wyzywający (lub jego mecenasi) musieli wpłacić jeszcze 3000 dolarów. Ta suma (4500 dolarów) stanowiła wadium, które w razie niedojścia meczu do skutku miała zostać podzielona w stosunku 3:2 na korzyść mistrza świata. Pozostała suma funduszu nagród powinna zostać zdeponowana co najmniej na 24 godziny przed rozpoczęciem meczu[1]. Przepis ten przeszedł do historii jako tzw. "złoty wał", którego przekroczenie było dla większości ówczesnych szachistów niemożliwe.
Alechin zgromadził wymaganą sumę dopiero w 1926 r. Wtedy to po raz drugi wyzwał Capablankę na mecz.
Zasady
edytujMecz miał toczyć się do sześciu zwycięstw. Remisy nie wliczały się do wyniku. Przy ewentualnym stanie 5 – 5 mecz miał zostać uznany za remisowy i Capablanca zachowywał tytuł. Oryginalne było tempo gry: 2,5 godziny na 40 posunięć i następne 5 godzin na kolejne 40 posunięć.
Przebieg meczu
edytujPierwszą partię wygrał Alechin. Było to Jego pierwsze w życiu zwycięstwo nad Capablanką. Capablanca zaczął jednak grać ofensywniej, wygrał III i VII partię i objął prowadzenie. Po serii remisów Alechin wygrał czarnymi XI partię, co tak wpłynęło na Capablankę, że przegrał on także XII. Alechin prowadząc 3 – 2 zaczął grać defensywnie, chcąc z jednej strony zmęczyć starszego przeciwnika a z drugiej odpocząć po ekstrakcji 6 zębów, które go rozbolały w trakcie meczu[2]. Po dłuższej serii remisów Capablanca przegrał XXI partię. Ostatnią swoją wygraną Capablanca zanotował w XXIX partii. Zaproponował on wówczas Alechinowi, by mecz, z powodu dużej liczby remisów uznać za nierozstrzygnięty i rozpocząć nowy. Alechin propozycję odrzucił. Załamany Capablanca przegrał XXXII i XXXIV partię oraz cały mecz 3 – 6.
Był to najdłuższy (do 1984 roku) mecz o tytuł mistrza świata (pod względem liczby partii).
Wyniki w poszczególnych partiach
edytuj1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | Punkty | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
José Raúl Capablanca | 0 | ½ | 1 | ½ | ½ | ½ | 1 | ½ | ½ | ½ | 0 | 0 | ½ | ½ | ½ | ½ | ½ | ½ | ½ | ½ | 0 | ½ | ½ | ½ | ½ | ½ | ½ | ½ | 1 | ½ | ½ | 0 | ½ | 0 | 3 |
Aleksander Alechin | 1 | ½ | 0 | ½ | ½ | ½ | 0 | ½ | ½ | ½ | 1 | 1 | ½ | ½ | ½ | ½ | ½ | ½ | ½ | ½ | 1 | ½ | ½ | ½ | ½ | ½ | ½ | ½ | 0 | ½ | ½ | 1 | ½ | 1 | 6 |
Przypisy
edytuj- ↑ W.Litmanowicz, J. Giżycki, "Szachy od A do Z", tom II, Warszawa 1986, str. 981. Poprzednia - błędna - informacja, jakoby pretendent winien wnieść okrągłe 10000 dolarów wynikała z mechanicznego przepisania jej z książki Gawlikowskiego (ze str. 99), bez dokładnego wnikania w istotę problemu.
- ↑ Stanisław Gawlikowski "Walka o Tron Szachowy". Wydawnictwo Sport i Turystyka. Warszawa 1976, s. 102.
Bibliografia
edytuj- Stanisław Gawlikowski "Walka o Tron Szachowy". Wydawnictwo Sport i Turystyka. Warszawa 1976.