Niewolnica miłości (film 1976)
Niewolnica miłości (ros. Раба любви) – radziecki melodramat filmowy z 1976 roku w reżyserii Nikity Michałkowa.
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
27 września 1976 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
94 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Andriej Konczałowski |
| Główne role |
Jelena Sołowiej |
| Muzyka | |
| Zdjęcia |
Pawieł Lebieszew |
| Scenografia |
Aleksandr Adabaszian |
| Kostiumy |
Alina Budnikowa |
| Montaż |
Ludmiła Elian |
| Produkcja | |
| Wytwórnia |
Mosfilm |
| Dystrybucja |
Mosfilm |
Opis fabuły edytuj
Jesień 1918. Większość terenów Rosji zajęta jest przez bolszewików. Jednak nie południe kraju, gdzie wciąż rządzą "biali". Trwają tam zdjęcia do filmu pod tytułem "Niewolnica miłości" z udziałem gwiazdy Olgi Wozniesienskiej. Cała ekipa filmowa, łącznie z Olgą nie jest świadoma (lub nie chce być) sytuacji, jaka panuje w kraju i zajęta jest wyłącznie zdjęciami do filmu. Wyjątkiem jest operator Potocki – rewolucjonista i działacz lokalnego podziemia, który z ukrycia filmuje przestępstwa szefa lokalnej komórki kontrwywiadu – Fiedotowa. W rezultacie działań tych dwóch ludzi Wozniesienska staje się mimowolną ofiarą ich walki. Przyjmuje od Potockiego filmy z nagranymi zbrodniami Fiedotowa oraz uczestniczy w zamachu na niego dokonanym przez członków lokalnej komórki rewolucyjnej. W finałowej scenie ucieczki przed ścigającymi ją żandarmami zostaje wsadzona do tramwaju, który ma jej zapewnić bezpieczny azyl. Jednak jego motorniczy przy pierwszej okazji opuszcza pojazd i informuje napotkanych kozaków o rewolucjonistce w jego pojeździe. Wozniesenska jedzie sama w opuszczonym wagonie, ścigana przez konnych kozaków, przez cały czas nie rozumiejąc swojej sytuacji. Szybko zmniejszający się dystans pomiędzy wagonem a jeźdźcami wskazuje, że los aktorki jest przesądzony.
Obsada aktorska edytuj
- Jelena Sołowiej – Olga Wozniesienska
- Rodion Nachapietow – operator Potocki
- Oleg Basiłaszwili – producent Jużakow
- Aleksandr Kalagin – reżyser Kolagin
- Konstantin Grigoriew – kapitan Fiedotow
- Jewgienij Stiebłow – aktor Kanin
- Wiera Kuzniecowa – matka Olgi
- Nikita Michałkow – rewolucjonista Iwan
- Nikołaj Pastuchow – scenarzysta Wieniamin Konstantynowicz
- Gotlib Roninson – księgowy Figiel
- Michaił Czigariow – Walin
- Aleksandr Jakowlew – przywódca rewolucjonistów Sasza
- Wadim Wilski – asystent reżysera
- Witalij Komissarow – asystent operatora
- Inna Ulianowa – aktorka z bukietem
- Aleksandr Adabaszian – reżyser filmu niemego
- Jurij Bohatyrow – aktor Maksakow
i inni.
O filmie edytuj
Niewolnica miłości był drugim po Sam wśród obcych, obcy wśród swoich głośnym filmem Michałkowa, poświęconym wojnie domowej w Rosji. Film spodobał się krytykom, chwalono reżyserię i aktorstwo[1]. Cieszył się dużą popularnością (w ZSRR obejrzało go ponad 11 mln. ludzi[2]), m.in. dzięki wykonawczyni głównej roli żeńskiej (Sołowiej)[1], dla której film stał się przyczynkiem do udanej kariery aktorskiej zarówno w kraju jak i zagranicą (USA)[3].
Film był kręcony w oryginalnych plenerach Odessy, a zdjęcia trwały zaledwie kilka miesięcy[3].
W Polsce film miał swoją premierę jesienią 1976 roku w ramach przeglądu "Dni Filmu Radzieckiego"[4]. Zyskał pochlebne recenzje krytyków[5]. Chwalono zwłaszcza kreację Jeleny Sołowiej[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Jelena Bauman, Rostisław Jurieniew: Mała encyklopedia kina radzieckiego. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1987. ISBN 83-221-0446-4.
- ↑ Raba lubwi. [w:] Kino-tieatr [on-line]. [dostęp 2021-10-15]. (ros.).
- ↑ a b Raba lubwi. Iwan Usaczow. Tajny naszego kino. TWC. 2016. 10-11 minuta. [dostęp 15 października 2021].
- ↑ – przedstawiamy program Dni Filmu Radzieckiego. „Film”. Nr 44(1456), s. 23, 1976-10-31. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch".
- ↑ Klaczyński...,
- ↑ Jelena Sołowiej. „Film”. Nr 17(1481), s. 13, 1977-04-24. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch".
Bibliografia edytuj
- Zbigniew Klaczyński. Niewolnica miłości. „Film”. Nr 16(168), s. 17, 1976-04-18. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch".
