Niszczyciele typu Gearing
Niszczyciele typu Gearing – typ niszczycieli amerykańskich pochodzący z okresu końca II wojny światowej, kiedy Stany Zjednoczone potrzebowały niszczycieli o większym zasięgu i z większymi zdolnościami zwalczania samolotów w porównaniu do tego co oferowały okręty typu Allen M. Sumner. Zmiany dokonano, zwiększając długość kadłuba projektu Sumner o 4 metry w środkowej części. Pierwszym okrętem tego zmodyfikowanego typu Sumner był „Gearing” (DD-710).
_returning_to_San_Diego_on_4_August_1971.jpg) USS „Hanson” (DD-832) | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Planowane okręty |
152 |
| Zbudowane okręty |
98 |
| Okręty w służbie |
0 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa – 2616 ton, |
| Długość |
119 metrów |
| Szerokość |
12,5 metra |
| Zanurzenie |
4,4 metra |
| Napęd |
2 śruby, turbiny parowe General Electric, 4 kotły, 60 000 koni parowych |
| Prędkość |
36,8 węzłów |
| Zasięg |
4500 mil morskich przy prędkości 20 węzłów |
| Uzbrojenie |
6 x 127 mm Mark 12 (3xII) |
W późnych latach 50. XX wieku wiele z niszczycieli typu Gearing przeszło znaczącą modernizację, znaną jako FRAM I, która miała na celu zwiększenie zdolności zwalczania okrętów podwodnych kosztem zdolności zwalczania samolotów. W 1962 roku, okręty tego typu brały udział w amerykańskiej operacji poszukiwania radzieckich okrętów podwodnych w trakcie „kryzysu kubańskiego”. Między innymi, USS „Charles P. Cecil” (DD-835) wykrył radziecki okręt B-36 projektu 641 (NATO: Foxtrot)[1].
Linki zewnętrzne edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Jan Drent: Confrontation in the Sargasso Sea: Soviet Submarines During the Cuban Missile Crisis. [w:] The Northern Mariner / Le marin du nord, XIII, No. 3 [on-line]. lipiec 2003. [dostęp 2011-05-10]. (ang.).