Obrona dwóch skoczków

Obrona dwóch skoczków jest debiutem z grupy debiutów otwartych, rozpoczynającym się od posunięć:

  1. e4 e5
  2. Sf3 Sc6
  3. Gc4 Sf6
Obrona dwóch skoczków
abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
f8 – Czarny goniec
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
b7 – Czarny pionek
c7 – Czarny pionek
d7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
c6 – Czarny skoczek
f6 – Czarny skoczek
e5 – Czarny pionek
c4 – Biały goniec
e4 – Biały pionek
f3 – Biały skoczek
a2 – Biały pionek
b2 – Biały pionek
c2 – Biały pionek
d2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
b1 – Biały skoczek
c1 – Biały goniec
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Ruchy

1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gc4 Sf6

Kod ECO

C55–C59

Pochodzenie

końcówka XVI wieku

Rodzic

partia włoska

Pierwsze analizy debiutu ukazały się w roku 1580, a ich autorem był Giulio Polerio. Pod koniec XIX wieku obronę dwóch skoczków stosował Michaił Czigorin, zaś w późniejszych latach m.in. Paul Keres, Michaił Tal i Borys Spasski.

Obrona dwóch skoczków powstała w odpowiedzi na poszukiwania ze strony czarnych alternatywy do partii włoskiej (1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gc4 Gc5). Różnicę między partią włoską a obroną dwóch skoczków stanowi trzeci ruch czarnych.

W szachowej encyklopedii debiutów obrona dwóch skoczków oznaczona jest kodami od C55 do C59.

Wybrana literatura

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj