Obrona w głąb – jedna z fundamentalnych zasad projektowania elektrowni jądrowych i innych obiektów jądrowych.

Projektowanie obiektów jądrowych

edytuj

Obrona w głąb zakłada trzy poziomy bezpieczeństwa: prewencję (zapobieganie usterkom), nadzór (wykrywanie i przewidywanie awarii) oraz minimalizację skutków.

Na pierwszym poziomie przewiduje się wprowadzanie do projektu rozwiązań sprzyjających bezpieczeństwu eksploatacji. Do najważniejszych z nich należą:

  • zakaz stosowania materiałów łatwo zapalnych,
  • dobór geometrii i materiałów rdzenia, tak aby nieprzewidziane zmiany powodowały zmniejszenie mocy reaktora,
  • dobór napędów układów regulacji, tak aby awarie jego zasilania powodowały wyłączenie reaktora,
  • objęcie projektu i budowy obiektu programem zapewnienia jakości,
  • systemy istotne dla funkcjonowania obiektu są różnorodne, nadmiarowe i rozdzielone przestrzennie, żeby z powodu jednej przyczyny nie przestały działać wszystkie układy naraz,
  • zapewnienie możliwości inspekcji przed odbiorem obiektu i w trakcie całego jego użytkowania.

Na drugim poziomie uznaje się, że mogą wystąpić błędy personelu i awarie urządzeń, co wymaga przewidzenia układów zabezpieczeń awaryjnych, które zapewnią przerwanie procesów awaryjnych, wyłączenie reaktora i jego wychłodzenie.

Na poziomie trzecim zakłada się, że układy bezpieczeństwa zawiodą wtedy, gdy powinny były zadziałać. Z uwagi na to tworzy się dodatkowe systemy lokalizacji skutków awarii, aby chronić pracowników i społeczeństwo przed skutkami maksymalnych jednoczesnych awarii różnych układów obiektu.

„Obrona w głąb” polega również na ustanowieniu kolejnych barier fizycznych mających na celu zapobieżenie i ograniczenie przedostania się materiałów radioaktywnych na zewnątrz obiektu. W czasie pracy reaktora cztery szczelne bariery zatrzymują materiały radioaktywne zawarte w rdzeniu reaktora:

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj